WARE VRIENDSCHAP
"Ons hart weet lief te hebben, weet te vergeven, zich te verheugen, te lijden, te huilen, te zingen…
Het is een hart dat altijd klaar staat om opnieuw te beginnen, om te geloven, te vertrouwen.
Dat is nu eenmaal een hart!
Dit is onze identiteit: het vermogen om lief te hebben en echte vrienden te zijn.“
We moeten opnieuw beginnen met de vriendschap te beleven, een ware vriendschap, een heldere vriendschap, een vriendschap die ons naar elkaar doet rennen om dan vreugde, hoop en waarheid te brengen, en alles wat mooi, goed en waar is. Maar niet die gemakzuchtige vriendschappen, die enkel op sentiment gebouwd zijn, omdat we iets nodig hebben, waarbij we de anderen nadien niet eens meer in de ogen kijken; dat is geen vriendschap.
Als we eensgezind zijn, dan gaat het goed met ons, dan geven we onszelf met meer vreugde aan elkaar. Het is nodig dat we vrienden zijn, dat we elkaar graag zien. Het is de liefde die wint, het is de liefde die de lasten verlicht die we in het leven hebben, het is de liefde die de kinderen doet lachen, het is het liefde die vreugde schenkt aan ieders hart.
Soms lijkt het alsof we bang zijn om lief te hebben, om elkaar graag te zien. En als iemand zegt: "Niemand houdt van me”, dan moeten we de moed hebben om tegen onszelf te zeggen: "Ik ben een obstakel hier vanbinnen, omdat ik me niet laat beminnen, omdat ik verwaand ben, omdat ik denk dat ik méér ben dan een ander, omdat ik een kind ben dat niet wil opgroeien.”
Probeer de moed te hebben om een echte vriend te zijn voor jezelf. Iemand voelt zich niet geliefd omdat hij zijn hart gesloten heeft, niemand liefheeft, in niemand gelooft, angst heeft om iemand graag te zien.
Ik zou jullie allemaal een vraag willen stellen: “Jij, wie zie jij graag?” Wie zie je graag? Maar hoe zou je kunnen zeggen: “Hou ik van hem en niet van die andere?" Je diskwalificeert al! Als je een persoon uitsluit van je liefde, dan sluit je jezelf uit! Je zou op z’n minst moeten zeggen: "Ik zou iedereen graag willen zien, ik wil iedereen graag zien.”
Een persoon die weinig liefheeft, heeft weinig waarde; hoe meer men liefheeft, hoe beter het met hem gaat. Liefhebben wil zeggen: het hoogste welzijn bereiken. Het belangrijkste is de liefde. Een hart dat liefheeft, bemint in de mate dat de andere het nodig heeft in die omstandigheid, bemint volgens de situatie waarin die broeder zich bevindt.
Op het ogenblik dat de andere de behoefte heeft om begrepen, bemind, verontschuldigd, vergeven, geholpen… te worden, ben jij er. Datgene wat telt is leren liefhebben, is de wil hebben om lief te hebben, is tegen onszelf zeggen: "Ik wil van iemand houden”, en dat "iemand" wordt dan, beetje bij beetje: "Ik hou van iedereen”.
Het eerste wat nodig is om het goed te stellen met iedereen, is niets verwachten. Het zijn de eisen die ons soms verdrietig maken, omdat ze negatieve gedachten laten ontstaan die zonden worden, omdat we oordelen over het leven van een ander, met als enige reden dat de ander niet gehandeld heeft zoals wij verwacht hadden.
Ieder van ons moet leren om die vrijheid te beleven, de vrijheid die God ons heeft gegeven, en die ook bestaat in het verwelkomen van de vrijheid van de anderen, zonder ergens aanspraak op te maken, zonder ons op te dringen. We moeten in de eerste plaats iets verwachten van onszelf, niet van de anderen!
Om in staat te zijn om vriendschap te geven, moeten we onszelf ten diepste leren kennen, ontdekken wie we zijn en dat openlijk kunnen zeggen. De afgoden ontmaskeren die ons vanbinnen verslinden en er uiteindelijk voor zorgen dat we alleen blijven: egoïsme, trots, superioriteit, onverschilligheid.
We verlangen allemaal naar een persoon die van ons houdt, waarmee we een vriendschap opbouwen die leven weet te geven. Maar als we niet in eenvoud zeggen wie we zijn, dan leven we naast onszelf, zonder onszelf te kennen, zonder onszelf te beminnen.
Om te leren liefhebben moeten we leren in dialoog te gaan, elkaar leren kennen in waarheid. We moeten toestaan dat de anderen ons leren kennen en wij moeten laten zien wie we zijn, bijvoorbeeld door ook eens te zeggen: "Ik vraag vergiffenis, want ik ben heel kritisch, (ver)oordeel veel en creëer soms een verdrietige sfeer.”
Wanneer je een persoon ziet die de moed heeft om het kwaad te ontmaskeren, in alle vrijheid over zichzelf de waarheid zegt, en zich laat kennen in al zijn kleinheid, daar hou je nadien héél veel van!
Deel met elkaar, leer communiceren, leer in alle rust discussiëren met elkaar; verduidelijk de situaties door middel van dialoog, door datgene te vertellen wat je zelf hebt ervaren zonder een veroordelende vinger te wijzen naar de ander. Deze momenten zijn kostbaar omdat ze ons de mogelijkheid bieden om onze armoede - onze kleinheid - te overwinnen: trots, verlegenheid, superioriteit en alles wat ons soms belemmert om echte vrienden te zijn. Moeder Elvira