Straatkinderen |
 |
"Ik weet heel goed dat ik me alleen maar kan Madre Elvira |
De missieposten in dienst van de "straatkinderen" zijn ontstaan in het hart van enkele "verrezen" jongeren, in het bijzonder in het hart van Nicola, onze broer die nu reeds in de hemel is. Hij heeft zijn hele leven en ziekte geofferd opdat de "levensschoot" van de Gemeenschap zich ook zou openstellen om wezen en verlaten straatkinderen te verwelkomen. Dit vanuit de wetenschap dat uitgerekend in de kindertijd zodanig diepe wonden ontstaan die hen vervolgens leiden naar het kwade, naar de drugs, naar het geweld.
Na jaren van verwachting en gebed liet de Voorzienigheid, onze trouwe, onvermoeibare en gulle reisgenoot, niet langer op zich wachten. Zo werd het Missieproject een werkelijkheid. Het liet ons toe om in die verre landen de meest kostbare schat van de wereld op te vangen, met name de kinderen, de oogappels van God.
Eerst in Brazilië, daarna in Mexico en Peru, en vandaag ook in Liberia… missionaire families, jonge vrijwilligers, gewijde zusters en broeders wijden een deel of geheel hun leven toe in het onthaal, in broederlijk delen en in de heropvoeding van de wees- en/of verlaten kinderen die hen worden toevertrouwd door de bestaande sociale structuren in deze landen.
In het delen van de vreugde van elke dag en inspanningen van de opvoeding ontwikkelt zich een geduldige, trouwe en vrijgevige liefde en kan deze tot rijping komen. Een liefde die weet te vergeven, opnieuw weet te beginnen, voort te stuwen en zo de goedheid, geschreven in het hart van elk kind van God, zichtbaar maakt.
Geven, delen, vertrekken en eigen land achterlaten, dit alles wordt echte vreugde, missionaire vreugde, vreugde die ontstaat vanuit het zich belangeloos geven in liefde en in dienstbaarheid, welke gratis ontvangen werd vanuit de liefde van God en broers en zussen.
HET LEVENSPLAN MET DE STRAATKINDEREN - Korte beschrijving
FAMILIEHUIZEN
De opvoedingsmethode die we toepassen in onze missieposten is niet zoals in een college of internaat. We streven ernaar een zoveel mogelijk familiaire omgeving te creëren, daar waar het kind zich welkom en bemind voelt, waar het gevormd wordt met verantwoordelijkheidsbesef, op een manier dat de diepe wonden die ontstaan zijn vanuit het achtergelaten zijn, kunnen genezen en zij het vertrouwen in zichzelf en de anderen kunnen terugvinden. Wij zijn van mening dat gezinswarmte absoluut noodzakelijk is voor het kind om liefde te kunnen voelen en zichzelf echt en volledig te kunnen uiten. Om deze reden worden de kinderen, wonend in één en dezelfde missiepost, in principe onderverdeeld in “families” van 8-10 personen. Elke familie heeft als verantwoordelijken een echtpaar of 2 missionaire leken van de gemeenschap. Vanuit een evangelische keuze van christelijke dienstverlening delen zij, onbezoldigd, enkele jaren of hun hele leven met dezelfde kinderen. Ze gaan samen op weg in deze gezamelijke heropvoedingsweg naar de schoonheid van het leven.
Momenten van spel, onderwijs, sport, verantwoordelijkheid leren, gebed en broederlijke delen wisselen elkaar af … Het kind dat opgevangen wordt in de Gemeenschap vanuit overheidsinstellingen, de kinderbescherming, moet zich welkom en vrij voelen. In onze missieposten zijn geen hoge muren noch gesloten deuren met grendels. Het kind moet willen blijven uit de kracht van de liefde die het ontvangt en niet uit angst. Juist daarom is het kind vrij om, indien het dit voorstel niet wenst aan te nemen, overgeplaatst te worden naar andere voorzieningen, op elk gewenst moment, in overleg met de verantwoordelijken van de missiepost en de maatschappelijke assistenten die hem opvolgen..
OPVOEDING IN OPRECHTHEID
Alle kinderen die wij gewoonlijk opvangen, hebben een heel droevige en vaak gewelddadige kindertijd beleefd. Hierdoor dragen zij een ballast van grote eenzaamheid en woede bij zich. Op straat wonend, nemen ze het typische gedrag van de criminele wereld over, in het bijzonder de angst en de leugen. Daarom draait het opvoedend plan rond een opvoeding in oprechtheid, in respect naar zichzelf en de anderen, in de herontdekking van hun positieve gaven en van de schoonheid van het leven. Dit alles gebeurt via de constante aanwezigheid van missionarissen, "tantes en ooms" genaamd, die de kinderen begeleiden en opvolgen in de verschillende activiteiten.
Zij hebben momenten van “uitwisseling“ en “levensrevisie”, waarin ze elkaar helpen bewust te worden van gemaakte fouten en zichzelf verbeteren door middel van kleine concrete opdrachten. Men geeft belang aan onderwijs en aan ontwikkeling van het leerproces, oa. door verschillende cursussen, kunsttherapie en sport, alsook door middel van kleine verantwoordelijkheden binnen het gezin welke het kind of de tiener op zich moet nemen. Hij is geen logé en moet zich thuis voelen, ook wat betreft de kleine taken waarvoor hij zich moet inzetten met ijver, voor het welzijn van iedereen. Alle verschillende activiteiten zijn gericht op een algemene heropvoeding van het leven van het kind, dat opnieuw ontdekt dat het in staat is tot goeie dingen, met nieuwe mogelijkheden voor zijn toekomst.
SCHOOLINSTRUCTIE
Wij geloven dat de schoolinstructie fundamenteel is voor de ontwikkeling, de groei en de toekomst van de kinderen . Dus zoeken we voor hen waardevolle educatieve situaties die hen een goede opleiding kunnen geven , een fundamentele bagage voor hun toekomst. Ook breiden we hun kennis uit door middel van verschillende cursussen die gegeven worden door beschikbare vrijwilligers.
Aan de tieners vragen we een deelname in de activiteiten van het huis en in de werkplaatsen (houtbewerking, de broodoven, kweken van groenten en fruit, het park schoonmaken, de zorg voor de dieren …), dit omdat zij zich meer verantwoordelijk voelen in het huis enerzijds, en zij anderzijds enkele nuttige ambachten kunnen leren voor hun toekomst.
ONTMOETINGEN MET DE GEZINNEN
Wij zijn niet van plan om de oorspronkelijke gezinnen van de kinderen te vervangen, maar we steunen deze families op hun weg. Zij die enkele familieleden hebben, ontvangen regelmatig familiebezoek. Samen met de sociale assistenten en de rechters van de kinderbescherming bekijken we de eventuele mogelijkheid van een re-integratie van het kind met "zijn" familie, enkel indien de opvoedkundige omstandigheden geschikt zijn en het kind het wenst. Opdat geen verwarring zou ontstaan in de hoofden van de kinderen, worden de missionarissen niet "vader" of "moeder" genoemd, maar "oom en tante".