Onthaal jongeren in moeilijkheden |
 |
"Mijn hart ging uit
naar de Moeder Elvira |
EEN LEVENSSCHOOL
De wegen waarlangs vele jongeren en mensen in nood ons bereiken om in contact te komen met de gemeenschap zijn vaak heel verschillend, maar al deze mensen hebben dit gemeen: ze zijn verenigd in het lijden, in het dragen van een kruis. Het zware kruis dat vele jongeren vandaag in zich dragen is niet enkel de verslaving aan drugs maar vooral de onmogelijkheid om lief te hebben en hun eigen leven te leven.
Van begin af aan hield Moeder Elvira eraan vast om de af te leggen weg in de gemeenschap te omschrijven als een "Levensschool". Ze legde ons uit wat de gemeenschap voorstelt aan hen die hulp vragen, met name hen aanleren hoe je het leven kan "leven" in al zijn aspecten van vreugde, verdriet, vermoeidheid, vriendschap, feest, eenvoud, strijd, angst, moed, kwetsbaarheid …
De weg in de gemeenschap is ontstaan vanaf de basis, is stap voor stap ontwikkeld vanuit de "school" van het werkelijke leven. Er wordt naar de "lessen" van de jongeren en hun families geluisterd en we leren ervan, alsook van de ervaring en de hulpverlening van hen die dagelijks hun handen hebben "vuilgemaakt " voor diegenen die hun weg afleggen in de gemeenschap. Langs die weg kunnen zij herboren worden, en helen en groeien ze in volwassenheid, op menselijk en geestelijk niveau.
Deze reis is door de jaren heen uitgegroeid tot een bron van hoop en redding. Zowel voor de vele jongeren met een beproefd verleden door foute keuzes en verslavingen, als ook voor hen die, vanuit andere moeilijke levenservaringen, evenzeer behoeftig en verlangend zijn om een echt antwoord op hun doorgemaakte lijden en op de diepe verlangens van hun leven te krijgen.
WERK EN GEBED
Aan hen die toegelaten worden in de gemeenschap, wordt een weg van wedergeboorte voorgesteld. Dit gebeurt op basis van een eenvoudig, gestructureerd en familiair leven. De grote pijlers van de gemeenschap Cenacolo zijn: gratis onthaal, echte vriendschap, discipline, alles broederlijk delen met elkaar, alsook gebed en werk, "l'Ora et Labora". Via deze pijlers hervinden de mensen de belangrijke waarden zoals broederlijkheid, respect, orde, hoop, waardigheid, vrede en levensvreugde.
DE VOORBEREIDENDE GESPREKKEN EN HET ONTHAAL
Van de jongens en meisjes met verslavingen (drugs, alcohol …) die deze weg in de gemeenschap willen inslaan, wordt verlangd dat zij deelnemen aan enkele voorbereidende gesprekken. Deze gaan door in Ontvangstcentra. Deze gesprekken zijn noodzakelijk om meer te weten te komen over de levensstijl van de gemeenschap enerzijds en anderzijds om het oprechte verlangen naar verandering van de jongeren te kunnen onderzoeken. Ook de jongeren zelf bereiden zich op die manier voor op hun toetreding tot de gemeenschap Cenacolo en onderzoeken bij zichzelf de oprechte bereidheid om een andere weg in te slaan in hun leven.
Deze voorbereidingstijd dient tevens om de familie te betrekken bij dit parcours van wedergeboorte van hun kind.
Diegenen die onder medicinale behandeling zijn, zowel om de verslaving op te vangen als bij depressies, wordt gevraagd om hun Zorginstellingen en/of huisarts te informeren inzake hun wens om toe te treden tot de gemeenschap. Dit is noodzakelijk zodat zij, in samenwerking met hen, helemaal kunnen ontwennen en drugsvrij (en/of zonder medicatie) zijn alvorens ze hun weg in de gemeenschap starten.
Het traject dat men aflegt binnen de gemeenschap is niet gebaseerd op een medicinale en/of psychologische therapie. Het is een weg die vertrekt vanuit het dagelijks leven, voornamelijk heropvoedend en spiritueel, welke plaatsvindt binnen een gemeenschappelijke context.
Wij geloven dat medicijnen de gezondheid van het lichaam helpen, maar - zoals Moeder Elvira - zegt: "Wij zijn ervan overtuigd dat "geen enkele pil levensvreugde schenkt, noch zin/betekenis kan geven aan het leven". De gewonde mens moet op een zodanige manier geholpen worden opdat hij mag (her)ontdekken dat zijn leven een geschenk is van God. En daarna mag hij leren hoe hij dit geschenk ten goede kan gebruiken, hoe hij het kan aanwenden in het dagelijkse leven.
Na de inleidende gesprekken die op verschillende locaties kunnen doorgaan, worden de jongens en meisjes uitgenodigd om een paar dagen door te brengen in een "Fraternità", dit is een jongens- of meisjeshuis van de gemeenschap. Op die manier kunnen ze met eigen ogen zien en meemaken wat het gemeenschapsleven werkelijk inhoudt. Daarna, als de jongere het wenst en het bovendien ook nodig geacht en toegestaan wordt vanuit de gemeenschap, wordt hij/zij onthaald door hen om de weg in de gemeenschap te starten.
Het verblijf is geheel gratis: men betaalt geen kostgeld.
Elke familie draagt bij volgens zijn eigen mogelijkheden en in totale vrijheid. Dit gebeurt via de Oudergroepen.
Wij laten geen jongeren toe met psychiatrische problemen (schizofrenie, ernstige mentale stoornissen) omdat we niet in staat zijn om hen te voorzien van de gespecialiseerde medische zorg die zij nodig hebben. Bovendien hebben we meermaals meegemaakt dat het dagelijkse tempo van het gemeenschapsleven in onze huizen niet geschikt is voor mensen met dergelijke problemen.
HOELANG DUURT DEZE WEG
De tijd die men doorbrengt in de gemeenschap varieert, afhankelijk van de innerlijke kwetsuren en de noden van diegene die hulp zoekt. Deze hulp wordt in alle vrijheid aangeboden. De verantwoordelijkheid voor deze aangeboden hulp ligt bij de hulpzoekende persoon zelf alsook bij zijn familie. Normaal gezien wordt een parcours, een traject van minstens 3 jaar voorgesteld aan hen die velen jaren in een wereld van duisternis hebben geleefd en bijgevolg diepe kwetsuren met zich meedragen.
Met de wederzijdse hulp van de andere jongeren die ook deze weg volgen in de gemeenschap, groeien zij in volwassenheid. Ze luisteren naar en onderzoeken de verlangens die beetje bij beetje in hun hart ontstaan en leren zo keuzes te maken voor hun eigen leven.
Het grootste deel van diegenen die een weg binnen de gemeenschap hebben gevolgd, besluit om daarna "terug te keren" naar de gewone wereld. Ze zijn er zich ten volle van bewust dat de waarden die ze hebben teruggevonden binnen de gemeenschap dienen beschermd te worden. Ze beseffen dat ze deze waarden moeten toepassen, "beleven"… voor de rest van hun leven.
Een "kleine kudde", een klein aantal, voelt in zijn hart de roep om stil te staan bij alles wat zij gratis hebben verkregen, en willen op hun beurt - op vrijwillige basis - de handen uitsteken naar mensen in nood, naar diegenen die hulp vragen aan de Gemeenschap.
In hun hart voelen zij het grote verlangen iets terug te doen: "Wat ik zelf heb mogen ontvangen, wil ik nu graag aan anderen schenken!".
Moeder Elvira herhaalt vaak aan de jongeren dat de doelstelling van de gemeenschap niet enkel "een stopzetten van drugsgebruik" is, niet enkel "een stoppen van kwaad doen” is. Ze wil hen duidelijk maken dat de gemeenschap het grote verlangen heeft dat de jongeren "leren" om te beminnen, om goed te doen. Er zich van bewust zijnde dat het leven zich slechts in zijn totaliteit kan ontplooien door "zichzelf te geven" aan de anderen.