Gemeenschap Cenacolo - Officiële Nederlandstalige Site

 

Saluzzo, 8-9-10 maart 2024

“Je hebt me gered, nu ben ik niet langer wie ik was omdat ik U heb ontmoet.
U heeft me genezen, me bevrijd, me helemaal zoals ik ben aan de anderen gegeven, ik ren om U te verkondigen, Jezus”

(Uit het lied "Gebed van de bloedende vrouw", geschreven door de Zusters van Pagno)

Op 8 maart waren we, na vele maanden, weer allemaal bij elkaar in het Vormingshuis in Pagno, meisjes, vrouwen en zusters. We werden verwelkomd met liederen en dansen op de eerste dag van de bijeenkomst die voor ons was voorbereid, de eerste met onze Moeder Elvira die voor ons ten beste spreekt vanuit de hemel! Het was bijzonder om elkaar weer te zien, elkaar te begroeten en het verlangen te delen om even stil te staan ​​om iets unieks te beleven: het 30 jarig bestaan van onze vrouwelijke fraterniteiten.

Na de Heilige Mis beleefden we een moment van aanbidding en was er een pelgrimstocht naar de laatste plaatsen van Moeder Elvira: eerst naar haar appartementje dat opnieuw was ingericht zoals het was op het moment van haar vertrek naar de hemel, en vervolgens naar de plaats waar haar lichaam nu rust. 

 

Voor velen was het een herbeleven van een sterk en betekenisvol moment van een paar maanden geleden, waarbij de momenten van intens gebed, van hoop, van wachten, van stilte en vervolgens ook van vreugde voor het eeuwige leven herhaald werden, maar bovenal het genieten van een rivier van genaden die de hemel op dat moment aan ieders hart aanbood. Voor anderen, zoals sommige onlangs teruggekeerde missionarissen of jonge meisjes uit de Gemeenschap, was het een moment van nostalgie en voorbede, maar ook een zegen voor hun parcours. Opnieuw had onze Moeder ons dicht bij zich verzameld! 

 

Na de ochtend en een heerlijke lunch vertrokken we naar Saluzzo waar het met video's en reflecties voorbereide gebed van de Kruisweg op ons wachtte. De bijeenkomst ging vervolgens door met de getuigenis van Cinzia, over haar leven en haar herinneringen aan het ontstaan van de meisjeshuizen, waarbij het vuur werd benadrukt dat Moeder Elvira op iedereen overbracht, en waardoor Cinzia van haar leven en van de Gemeenschap ging houden. Zo heeft zij, vanuit haar ervaring, ook dit vuur in ons aangewakkerd, dit verlangen om een ​​volwaardig leven te leiden, om onszelf te smijten en verwonderd te staan ​​over het leven en de beloften van God die voorbij elke risicovolle keuze aanwezig zijn.

 

Tijdens de twee ochtenden zagen we, na het rozenkransgebed, een video van Moeder Elvira die sprak over de vrouw, over het volgen van Onze Lieve Vrouw als model voor een vrije vrouw die liefheeft zonder enige vorm van egoïsme, om ons te helpen ruimte in onszelf vrij te maken voor actie van de Heilige Geest die ons helpt te leven, te kiezen, lief te hebben en te vergeven zonder ons snel beledigd of aangevallen te voelen, en het leven te leiden dat Jezus ons kwam brengen. Zij nodigde ons uit om te beseffen hoe belangrijk het is om ons leven te verwelkomen en het ten volle te leven en vervolgens het leven van iemand anders te verwelkomen, waarbij we altijd klaar staan ​​om te glimlachen, iedereen te helpen, te ontvangen en te dienen, zelfs met een bloedend hart. “Wij zijn geschapen om God te verbazen, en ik geloof dat ik Hem genoeg heb verbaasd!” vertelde onze Moeder ons, en niet alleen zij, maar ook de eerste verwelkomde meisjes 30 jaar geleden die dag na dag ja zeiden tegen een leven dat anders was dan het leven dat ze hadden, en samen het lijden onder ogen zagen dat ze met zich meebrachten, zich niet bewust dat ze een instrument konden worden zo groot in de handen van God, die al die jaren van geredde levens en wonderen voorbereidde.

 

En zo luisterden we met heel veel vreugde en dankbaarheid naar Rita en Alice: zij waren de eerste meisjes die elkaar ontmoetten op een bijeenkomst voor de vriendinnen van de jongens in de Gemeenschap. Ze besloten een appartement in Turijn te delen en vervolgens de jongeren te verwelkomen die onderdak en hulp zochten. “Heb vertrouwen in God en ga door, de Heer is met je”, woorden die Moeder Elvira tegen Rita zei kort voordat ze de sleutels van het huis in Savigliano overhandigde en zo een compleet nieuwe en verrassende reis begon die de deuren opende voor de eerste verslaafde en wanhopige meisjes. Ook de wereld van de vrouw moest bekeken, geliefd en begeleid worden op een reis van wedergeboorte. 

 

Het was geweldig voor ons om naar deze eerste vrouwen van de Gemeenschap te luisteren, naar hun start, de vele offers die werden gebracht, het lijden en hun huidige leven, en om ons verenigd te voelen, in veel dingen gelijkend, en om te zien dat de Heer niet voor grote en machtige vrouwen heeft gekozen maar voor meisjes zoals wij die de verlossing eerst in Elvira zagen, daarna in God en in de kracht van het gebed. Moeder Elvira had hen altijd gezegd: “Er is nooit iets groots bereikt, behalve door degenen die de moed hadden te geloven dat wat zij van binnen droegen sterker was dan de externe omstandigheden”.

 

Spiritueel met ons verbonden was Emilia die een video voor ons achterliet waarin ze haar fysieke moeilijkheden en haar nabijheid uitdrukte, en ons eraan herinnerde hoe belangrijk het is om te vechten voor het leven dat op elk moment een uiting kan zijn van vreugde, vrede, opoffering, licht voor onszelf en voor velen; en Daiane, gehoord en gezien in beelden die herinneringen opriepen aan enkele momenten uit haar leven: van toen ze een vriendin uit de gemeenschap was tot het laatste moment voordat ze naar de hemel vertrok, als een levend voorbeeld voor ons van totale overgave aan de kinderen, aan de mensen die ze om zich heen had, van zuivere en genereuze liefde gegeven als zuster, vriendin, toegewijde, trouw aan het kruis dat de Heer haar vroeg te dragen in haar laatste jaren. Met ons hart vol van deze rijkdom beleefden we een moment van aanbidding, geleid door het lied uit het Evangelie van de bloedende vrouw, geïntroduceerd door een lied en dans gecreëerd door onze Missiezusters van de Verrijzenis, waarin we de Heer vroegen om de genezing van ons vrouw-zijn, en dank zegden voor ons leven en voor alle levens van de meisjes die in deze 30 jaar zijn gepasseerd, maar ook voor degenen die al in de hemel zijn en voor degenen die nog zullen toekomen in onze Gemeenschap.

 

Op verschillende momenten zijn we gepusht en aangespoord om niet bang te zijn, om te vertrouwen en onszelf te smijten, zelfs daar waar er geen zekerheid lijkt te zijn, waar de liefde ons het meest onwennig maakt en ons vraagt ​​een sprong in de leegte te maken, in de zekerheid dat die leegte overeenkomt met de armen van Jezus die ons leidt en ons openstelt voor velen. "Liefde kent geen grenzen!!" zei Don Andrea in zijn homilie en herinnerde ons eraan dat we in het middelpunt van alles staan ​​als we Hem laten liefhebben en Hem door ons heen laten leven, vooral bij de keuze tussen groei, zich geven en offeren in een missie, of in Polen in het nieuwe huis dat al een poos geleden werd voorbereid voor ons!

 

Uiteraard was er geen tekort aan momenten van vreugde, dans en gelach waarbij alle meisjes betrokken waren, vooral de jongeren, waardoor een klimaat van verbondenheid en familie ontstond, en twee avonden vol sketches en onderling delen, voorbereid door de verschillende fraterniteiten. Elke maaltijd en elk vrij moment was dan een gelegenheid om mensen te ontmoeten die we al lang niet meer hadden gezien, om nieuwe meisjes te ontmoeten, maar vooral om uit de eerste hand de wonderen te zien en aan te raken van velen van ons die waren veranderd na een periode van op weg gaan, verrezen gezichten, een groot verlangen om meer te leven, zoveel schoonheid in het begrijpen en verwelkomen van onszelf.

 

We sloten de bijeenkomst af met een voorstel om te strijden voor meer verbondenheid tussen de huizen, voor meer dialoog en onderling delen, waarbij we God dankten voor het grote geschenk van het leven van Moeder Elvira, die vertrouwen had, in ons geloofde en ons Maria liet zien als de weg om in staat te zijn om herboren te worden als Vrouwen en Gods plan voor ieder van ons te realiseren, waarbij Ze ons leert ons te wenden tot Degene die kan genezen, zuiveren, wonderen kan verrichten en ons de hoop kan teruggeven die we verloren hadden. Dank u Heer voor de kans die U ons geeft om ons leven terug in handen te nemen, ervan te houden en te leren liefhebben.

 

Lees enkele getuigenissen

 

SAMENKOMST IN SALUZZO