Gemeenschap Cenacolo - Officiële Nederlandstalige Site

Supe, 10 oktober 2023

 

Liefste Cenacolini allemaal,

wij komen naar jullie toe vanuit onze missie in Peru om deze dagen van ontmoeting, viering en vreugde met jullie te delen; feestelijke dagen ter ere van de 7e verjaardag van onze Fraterniteit “Señor de los Milagros” van Supe.

In eerste instantie organiseerden we een dag van retraite voor de ouders van onze jongens. Velen onder hen kwamen van ver: sommigen uit Ecuador en zij moesten twee dagen reizen met de bus; een andere groep kwam uit Colombia, nog anderen uit de Selva del Perú en enkele ouders kwamen uit Lima en omliggende gebieden.

 

De retraite ging door bij ons thuis, in Villa el Salvador: het was een dag van gebed, onderling delen, catecheses, de heilige Mis, en gelegenheid tot biecht. Wij danken de Heer die ons Don Eugenio heeft gestuurd om deze dagen met ons te delen. Ook de ouders openden hun hart en deelden hun verhalen en ervaringen; het was voor iedereen een geschenk om te luisteren naar elkaar en op die manier elkaar te verrijken.

In de ochtendcatechese werd er veel gesproken over “veranderen”, over het gratis voorstel dat de Gemeenschap aanbiedt aan degenen die binnenkomen, jongens en meisjes, en aan de ouders die met hen op weg gaan.

 

We ervaren in de loop van de tijd steeds meer dat de familie die onderweg is, verandert; en als ze zich inzet, als ze gelijke tred houdt met de gemeenschap, in de eerste plaats zichzelf helpt maar tevens het parcours van hun kind “makkelijker” maakt. De ouders waren heel blij en gelukkig om elkaar beter te leren kennen en samen deze retraite te kunnen beleven. In ons huis in Supe zijn nu veel kinderen uit Colombia. De Colombiaanse moeders vormden een zeer vrolijke en feestelijke aanwezigheid, met een overvloed aan “tranen”, maar ook met veel gebed en vertrouwen in de Gemeenschap.

 

De zaterdagochtend gingen we met zijn allen al heel vroeg op pad richting Supe, voor de ontmoeting tussen de ouders en hun kinderen. De jongens verwelkomden ons met zoveel vreugde, al zingend, en ze omhelsden hun moeders, zussen en echtgenotes, in een feestelijke sfeer en vol emoties.

We baden allemaal samen de Heilige Rozenkrans en vierden de Heilige Mis in de woestijn, die beetje bij beetje tot bloei komt, verandert, vernieuwt, door de aanwezigheid van zoveel leven dat op weg wil gaan. Tijdens de Heilige Mis, opgedragen door Don Eugenio en pater Manuel, priester en vriend van het huis vanaf het begin, ontving Juan David, een Colombiaanse jongen, het doopsel: hij was zeer gelukkig. Zijn moeder was ook aanwezig om dit moment samen te beleven.

 

Na een heerlijke Peruaanse lunch, met veel liefde en inzet bereid door de vrienden van het huis, geholpen door onze jongens, baden we 's middags de Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid en daarna zagen we allemaal samen een prachtige video, ondertiteld in het Spaans, over de laatste periode van het leven van Moeder Elvira. Deze video ontroerde iedereen enorm, ook zij die de video al gezien hadden in Italië in de voorbije maanden. Vertrekkend vanuit deze video sprak Don Eugenio veel over het belang van het luisteren, met een link naar de video waarin don Stefano ook vertelt over het luisteren in het leven van Moeder Elvira, over de stappen die gezet werden in verband met haar gezondheid, over het feit dat de Heer tijdens het gebed licht brengt op het juiste moment; als we in staat zijn naar zijn Stem te luisteren binnen in ons, ook als het ons moeite kost. De ouders en de jongens luisterden aandachtig. Herhaaldelijk weerklonk het in ons hart dat, als we ons door de Gemeenschap willen laten leiden, we bereid moeten zijn te veranderen, zelfs als de Heer ons iets anders vraagt ​​dan we in gedachten hadden; dat het geloof geleefd moet worden. Moeder Elvira was de meest authentieke levende getuigenis: ook zij moest, door de Gemeenschap te openen, veranderen, zich laten gebruiken, zich door God laten “doordringen”, en Don Eugenio herinnerde zich vele zaken waarin ook zij moest veranderen, om bij ons te zijn, om ons te leiden, zoveel overwinningen, zoveel momenten waarbij ze moest loskomen van zichzelf.

De avond werd afgesloten met een gezamenlijke Eucharistische Aanbidding en een lekkere pizza, bereid door onze jongens.

 

Op zondag, de centrale dag van de verjaardag van het huis, kwam Mgr. Alejandro, de vicaris van de bisschop van het bisdom Huacho, die onze jongens al een tijdje kent, de Heilige Mis opdragen. Zeven van onze jongens hebben het Sacrament van het Vormsel ontvangen. Het was een prachtig feest, en Mgr. Alejandro zei met zijn opgewekte en sterke geest veel mooie en hoopvolle dingen tegen onze jongens, waarbij hij ons er aan herinnerde dat het Gemeenschapsleven er is voor “dappere”, moedige mensen, die elke dag vroeg opstaan, ​bidden en werken, en hij herhaalde tegen onze jongens dat zij een teken moeten zijn, een levend getuigenis van de aanwezigheid van de verrezen Heer, in deze wereld die God in de steek heeft gelaten. Don Eugenio herinnerde ons er ook aan dat het Wereldmissiezondag was en vroeg ons om te danken en te bidden voor alle missionarissen in de wereld en voor missionaire roepingen.

 

Verschillende vrienden en buren waren aanwezig, en onze vriendin Maria bereidde los Picarones (een typisch dessert uit Lima): de hele middag was ze aan het bakken met de hulp van Gina en onze jongens; Gisela, een vriendin en buurvrouw, hielp dan weer mee door voor iedereen een lunch te bereiden. Wij danken alle vrienden, buren en de ouders Fernando en Anamaria, en Cesar en Frida, die op de een of andere manier altijd hun tijd beschikbaar stellen voor de Gemeenschap.

 

In de namiddag, na het Kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid, dansten de jongens de mime van de maskers, en sommigen van hen getuigden over hun tijd in de Gemeenschap en vertelden over de stappen die ze tot nu toe hadden gezet. Het is voor iedereen altijd een kostbaar moment om de passage van God in iemands leven te herdenken en daarvan te getuigen voor anderen.

Vervolgens brachten de Colombiaanse moeders typische muziek om met hun kinderen te dansen, als een gebaar van genegenheid en om iedereen te bedanken en te begroeten, een gewoonte die elke zondag in hun huizen en gezinnen wordt beoefend.

 

Wij danken de Heer dat Hij ons deze dagen samen heeft laten beleven en voor al het goede dat we hebben ingeademd en gedeeld.

Een knuffel van de hele Missie van Peru, de kinderen, missionarissen, jongens en meisjes, families en de zusters!!!!

De fraterniteit van Supe

 

VERJAARDAGSFEEST VAN SUPE