 |
Start van het "nieuwe werkjaar"! |
|
|
Merksem, 17 september 2016
Hallo iedereen, het nieuwe "werkjaar" is opnieuw gestart en wij zijn met onze Oudergroep weer samengekomen op de ons alom gekende plek in Merksem waar we hartelijk verwelkomd werden.
Na een heerlijke kop koffie of thee met een koekje, een ideaal moment om even bij te praten na de "stilte" van de zomermaanden, zijn we begonnen met het inoefenen van één van onze liederen, met de daarbijbehorende gebaren. Daarna gingen we naar de kapel om het Rozenkransgebed te bidden. Op die manier vertrouwden we onze dag, met alles wat we zouden ontvangen en delen met elkaar, toe aan de Heer en brachten we ook hen die door omstandigheden niet aanwezig konden zijn bij Jezus en Maria. We hebben bijzonder gebeden voor de gezondheid van Moeder Elvira en zuster Hyacintha en voor al onze jongeren die op dit moment nog op weg zijn in de Gemeenschap.
Daarna werden er foto's geprojecteerd over het weerzien met onze kinderen, in Saluzzo tijdens het Feest van het Leven, half juli, of op een andere plek en tijdstip tijdens de zomermaanden, terwijl er gedeeld werd over wat hij/zij beleefd had. Vervolgens gingen we de kring rond en zo kon ieder, met of zonder foto's, wat delen over de voorbije maanden. Onder andere het doopsel en vormsel van Niels en Rutger...
Ook de jongens die alweer enkele maanden "thuis" zijn hebben gedeeld hoe zij het ervaren om niet meer in de Gemeenschap te zijn, maar weer voor de 100% in de maatschap te leven. Het raakte ons allemaal heel diep dat zij heel open en eerlijk de mooie maar ook moeilijke punten aanhaalden… Ze vinden allemaal hun draai, en daar zijn we méér dan blij om, maar de één voelde hoe schaamte hem wel eens overvalt bij ontmoetingen in het dorp… een ander deelde dat het niet altijd even 
gemakkelijk is om alles toe te passen zoals het in de Gemeenschap geleerd werd, want ginds heb je allemaal dezelfde visie, wil je allemaal dezelfde richting uit; terwijl je hier mensen ontmoet die een totaal andere visie hebben, die zich wèl boos maken of het heel normaal vinden om geweld te gebruiken om datgene te bekomen waar ze op uit zijn. En nog iemand vertelde dat hij heel blij is dat hij een goeie job heeft, waarmee hij fulltime bezig is; goed beseffende dat hij dit nodig heeft, dat het belangrijk is om actief bezig te zijn, een doel te hebben elke dag.
Elk van hen deelde over het belang van het gebed, en als dit op een lager pitje komt te staan, het ook veel moeilijker is om "stand" te houden in onze wereld. Het contact onderling vinden ze ook enorm belangrijk, alsook om andere jongeren te ontmoeten voor wie het geloof belangrijk is. Terug "thuis zijn" is opnieuw een uitdaging, een leerproces. Maar allen zijn ze heel blij dat ze enorm gesteund worden door hun omgeving, door hun familie. En de maandelijks samenkomen bij de Oudergroep betekent ook heel veel voor hen. Maar ook voor ons, de ouders, is het heel belangrijk dat zij op onze bijeenkomsten zijn, want door het contact met hen leren wij enerzijds heel veel over hoe onze kinderen de weg in de Gemeenschap beleven, en anderzijds wat zij doormaken bij thuiskomst.
De ochtend vloog voorbij en het was tijd voor het middagmaal: dat gaat er bij ons telkens enorm gezellig aan toe. Allen hebben brood, fruit, groenten, kaas, vlees, een heerlijk dessert… meegebracht en dat delen we met zijn allen. En dankjewel, Sabine, omdat je met zoveel liefde voor een grote ketel overheerlijke soep hebt gezorgd, die in één, twee, drie weer leeg was: het levend bewijs dat jouw soep enorm geliefd is! Dankjewel!
In de namiddag gaf Pascal ons een indringend onderricht, over het belang van "respect, liefde en discretie" in de oudergroep. Over hoe de Waarheid ons vrijmaakt! Er zijn twee regels die onze jongeren meekrijgen van bij de start in de Gemeenschap: enerzijds wordt er niet gedeeld met derden over wat iemand in vertrouwen in de groep heeft gezegd, want zo snel worden woorden verdraaid en ontstaan er roddels die niemand goed doen. En anderzijds, als je iets te zeggen hebt tegen iemand, dan is het de bedoeling dat je dit aan desbetreffende persoon vertelt, en niet deelt met een ander, hoe moeilijk je dit ook lijkt. Belangrijk is wel dat je dit eerst in gebed brengt, zodat je met liefde en respect spreekt en de ander ontvankelijk mag zijn voor wat jij te zeggen hebt… Het complete onderricht met 2 kleine getuigenissen vind je onderaan dit artikel (en kan je altijd nalezen in de rubriek Onderrichten).
Ook voor onze oudergroep gelden deze gouden regels: voor hen die hier samenkomen en zich kwetsbaar opstellen in de deelgroepjes is het heel belangrijk dat ze zich veilig mogen weten, dat wat er gedeeld wordt niet uit zijn context gehaald wordt of later tegen hen gebruikt zal worden… In onze kleine groepjes mochten wij delen over een "moment" waarop we zelf hebben mogen ervaren dat de waarheid ons vrijmaakt.
We hebben deze eerste bijeenkomst afgesloten met de viering van de Eucharistie. Het was niet zo'n eenvoudig evangelie (Lucas 16, 1-13), maar pater Sylvain heeft ons op een eenvoudige manier uitgelegd dat we een keuze dienen te maken tussen geld en de liefde voor onze medemens. Beide zaken kunnen we niet combineren. Hoe meer je achter geld jaagt, hoe moeilijker het voor je wordt om je liefdevol in te zetten voor een ander. En omgekeerd, hoe meer je je inzet voor anderen, hoe minder belangrijk geld wordt. Je loopt zelfs het risico te veel "weg" te geven, maar dat zal je in het hiernamaals vergoed worden.
In de hoop dat we elkaar weer in grote getale mogen terugzien volgende maand, op 15 oktober, zijn we allen huiswaarts gekeerd… wetende dat we elkaar in gebed en vriendschap dragen, elkaar tot steun mogen zijn, en samen mogen groeien in het op weg gaan met de Heer. Tot gauw!
ONDERRICHT: RESPECT, LIEFDE EN DISCRETIE BIJ DE OUDERGROEP
Respect, liefde en discretie bij de oudergroep.
Het is heel belangrijk dat we heel discreet omgaan met wat gezegd wordt in de deelmomenten van onze oudergroep. Deze regel wordt ook toegepast door onze kinderen bij de revisiegesprekken die in de Gemeenschap plaatsvinden. Wat hier gezegd wordt, dat blijft tussen ons, dat mag niet verder verteld worden op een manier dat het buiten zijn context verkeerd begrepen zou kunnen worden en tot misverstanden kan leiden met alle gevolgen van dien. Het is de bedoeling dat ouders en familieleden zich in onze groep helemaal durven openstellen om in alle vrijheid over hun problemen, angsten, spijt, verdriet, alsook hun hoop, geloof, vreugde en wat hen echt aanbelangt te kunnen delen. Het zijn onderwerpen waar een mens kwetsbaar in is, en juist daarom vraagt dit om een veilige omgeving, waar respect, liefde en discretie heersen.
• We moeten opletten om niet te beginnen roddelen. Dat is een neiging die ik als eerste herken in mijn dagdagelijkse leven. Bijvoorbeeld: er wordt over iemand gesproken waar ik iets meer over weet en ik vertrek: “blabla bla”... een hele tirade over wat ik weet over die persoon… en achteraf denk ik bij mezelf: “Maar Pascal, waarom moest je dat allemaal vertellen? Kon je niet beter zwijgen? A.u.b. toch!” en ik heb spijt van mijn grote mond. Als het over positieve dingen gaat, dan is het niet zo erg, tot daar toe, maar als het over negatieve aspecten van die persoon gaat, dan is het echt fout. Dan heb ik het kwaad van die persoon, maar ook het Kwade “tout court”, openbaar gemaakt en verspreid, en dat is zonde, fout, slecht. Dat is roddelen. Daar dienen we ons voor te behoeden. Het roddelen maakt gemeenschappen, vriendschappen, families… kapot!
• In diezelfde lijn kan de Gemeenschap ons ook iets leren over het durven uitspreken van onze ergernis aan de betrokkenen zelf. Bv.: ik erger mij aan Jozef zijn kapsel dat volgens mij helemaal niet gepast is. Het stoort mij geweldig! Ik kan het niet verdragen… De neiging om er met Jan over te spreken is groot. “Zeg, heb je gezien met welk kapsel Jozef nu rondloopt? … Dat lijkt toch nergens op!”… waarop ik hoop dat Jan mij iets als “Ja, en zijn baard dan!” zal antwoorden… enzovoort... En hupla, het roddelen is begonnen. Daarentegen wil de Gemeenschap mij leren om de moed te vinden om er rechtstreeks met Jozef over te spreken… nadat ik wat tijd heb genomen om daarover te bidden, aan God en mezelf de vraag stellende: “Is het wel zo? Of ben ik het die mezelf iets wijs maak? Hoe is mijn relatie met Jozef de laatste tijd? Is het belangrijk dat ik er met hem over spreek? Is het echt nodig? Hoe kan ik dat op een goede manier doen?...” Dan kan ik de stap zetten naar Jozef toe om hem met nederigheid en barmhartigheid mijn probleem uit te leggen :“Jozef, je weet dat ik je graag zie hé, maar mag ik je zeggen dat ik me zo over je haarsnit erger? Weet je, want volgens mij dit en dat… waarom heb je eigenlijk deze haarsnit?...” zoiets in die aard maakt een dialoog mogelijk (als Jozef langs zijn kant ontvankelijk is). Na dit gesprek ken ik Jozef beter, en hij mij, en dat is mooi. Op zo’n manier kan het kwade in het goede gekeerd worden.
• Een gouden regel: “Toen ik in Medjugorje was gaf Elvira, toen ik haar daar voor het eerst ontmoette, ons een gouden regel: “Als je een probleem hebt met één van de broers, mag je er niet met een derde over spreken. Je mag er alleen met de betrokkene over spreken.” Voor mij, die nieuw was, werd dit een moeilijke klus. Inderdaad, toen het woord van Elvira nog maar juist uitgesproken was, werd het letterlijk toegepast (daarna zwakte het beetje bij beetje af). Problemen met de broers om mij heen waren er natuurlijk genoeg. Maar plots mocht ik er met niemand meer over spreken, zelfs niet toen ik om advies wou vragen, het antwoord klonk genadeloos: “Daar moet je niet met mij over komen spreken, je moet er met X over spreken, ik wil er niets over weten, los dit zelf op!. Gezellig hoor! Toch werd het een goede leerschool om recht op de man te durven spreken, met de bijhorende botsingen, spanningen (innerlijke meestal) en verzoeningen. Het heeft me enorm geholpen om mijn angsten te overwinnen en ik ontdekte daardoor ook de innerlijke vrijheid.” (getuigenis Pascal)
Getuigenis Lars
In de Gemeenschap wordt er om 10 en 16u rondgegaan met een hapje (fruit, koek…). Ik had de gewoonte om steeds het grootste stuk te kiezen, ik vond dat normaal. Op een dag wees een jongen mij er heel vriendelijk op dat dit eigenlijk niet hoorde, dat ik integendeel het kleinste stuk zou moeten kiezen, denkend aan degenen die nog achter mij komen. Vanaf die dag begreep ik dat ik mijn gedrag zou moeten aanpassen als ik niet terechtgewezen wilde worden. Maar toch probeerde ik het om het grootste stuk te kiezen, zo onopvallend mogelijk natuurlijk.. Na een tijd werd ik er natuurlijk op betrapt en twee jongens namen me apart om mij met mijn egoïstisch gedrag te confronteren. Gezien ik toch geen gehoor gaf aan hun woorden en mijn gedrag in de volgende dagen niet veranderde, werd ik vervolgens in de kapel, in aanwezigheid van heel de fraterniteit, terechtgewezen. Ik besefte toen dat ze het echt meenden en dus paste ik mijn gedrag aan. Het werd stilaan een goede gewoonte en ik besefte met blijdschap dat ik daardoor bevrijd was van een van mijn egoïstische trekjes.
“De waarheid zal u vrij maken” zegt ons … Het was het thema van de dagelijkse catechese in 1997 in Medjugorje. Elke dag getuigde een jongen over hoe de waarheid hem vrij had gemaakt. Geen theorie maar echt gebeurde feiten. Dit waren boeiende aangrijpende en verhelderende getuigenissen.
OPDRACHT
Laten we in kleine groepjes delen met elkaar over de volgende vraag: “Wanneer en hoe heb ik ervaren dat de waarheid me vrijmaakte?”