 |
Pausbezoek in Cenacolo: wat een vreugde! |
|
|
Woensdag 8 december 2021,
Fraterniteit “ Buon Samaritano”, Rome
De Paus in de Gemeenschap Cenacolo : We moeten niet bang zijn van onze problemen
Op 8 december ging Paus Franciscus op privé bezoek naar het ‘Huis van de fraterniteit van de Goede Samaritaan’ in Rome.
Hij luisterde naar de liederen en getuigenissen van vrijwilligers en gasten van deze Gemeenschap die opvang biedt aan wie in fysieke of spirituele nood verkeren.
Met een gebed in de kapel, geschreven door de jongeren, sloot de Paus het jaar af dat toegewijd was aan Sint Jozef.
Salvatore Cernuzio - Vaticaanstad
“Nog twee minuutjes en dan is hij hier!”. Het is een jongen met een kap op en een mondmasker aan, die omstreeks 16u18 de aankomst van Paus Franciscus aankondigt bij de fraterniteit van de Goede Samaritaan van de Gemeenschap Cenacolo in Rome, waar de Paus het Jaar van Sint Jozef afsloot dat op 8 december 2020 plechtig werd geopend. Jongens en meisjes, gezinnen, priesters en religieuzen, gasten en medewerkers stonden een half uur voor de komst van de Paus langs de opritlaan te wachten om hem te verwelkomen op deze plaats die genade en vreugde uitstraalt. Ze trotseerden de gietende regen en enkele hagelbuien, zwaaiden met vlaggen en kleurrijke slingers. Terwijl ze de Paus opwachtten, klonk luid de geloofsbelijdenis en de Rozenkrans, die ze elke dag drie keer bidden “uit dankbaarheid” en ook om orde te scheppen in hun leven dat voordien meestal een volslagen chaos was.
"Welkom bij ons!"
Een lied tot de Heilige Geest, begeleid door gitaren en cimbalen, vormde de begroeting bij de aankomst van de donkerblauwe personenwagen van de Paus. Meerdere jongeren liepen mee achter de auto toen die dichterbij kwam. “Welkom, Welkom bij ons!” zongen ze van zodra de Paus uit de wagen stapte. Hij was vergezeld van Don Luigi Epicoco, geestelijk assistent van de Dicasterie voor Communicatie. Met een mondmasker die zijn glimlach niet kon verbergen, begroette de Paus iedereen en ging toen het gebouw binnen. Drie jaar geleden werd dit huis gedeeltelijk aan de Gemeenschap Cenacolo geschonken door de Gewijde lekenzusters van de FAC-beweging (Broederschap van Christelijke Hulp - Fraterno Aiuto Cristiano). Gezien hun aantal na de roepingencrisis ferm geslonken was, voelen zij zich “herboren” nu zij ervaren wat het betekent om hun huis te delen. “Hier zijn ze als moeders en grootmoeders, en heel bijzonder voor de jongeren die tot op vandaag psychologische trauma’s hebben doordat ze verwaarloosd werden”, zeggen ze in het huis.
De verwelkoming van Paus Franciscus
Slechts één regel : de liefde
Twee kinderen verwelkomen Paus Franciscus : het zijn de kinderen van Andrea Giorgetti en zijn vrouw Antonia, die momenteel de verantwoordelijken zijn van de fraterniteit van de Goede Samaritaan. Vroeger waren ze allebei drugsverslaafd en zagen hun leven wegslippen, maar ze slaagden erin een nieuwe start te nemen op deze plaats waar ze slechts één ding vonden : de liefde. Dat is hetgeen Zuster Elvira Petrozzi, door iedereen gekend als Moeder Elvira, als regel “heeft opgelegd” voor deze Gemeenschap die op 16 juli 1983 werd opgericht in een gehavend en verlaten huis op een heuvel in Saluzzo. Nu heeft het Cenacolo afdelingen in elk continent (71 huizen in 20 landen, waaronder ook in Latijns-Amerika). Reeds veertig jaar lang is het de bedoeling om mensen te verwelkomen die in de marge zijn beland en geen hoop meer hebben, mensen die gekwetst zijn door fysische en geestelijke problemen en voornamelijk mensen die gevangen zitten in de wurggreep van drugs en alcohol. Op hun website wordt de Gemeenschap van het Cenacolo omschreven als “Een antwoord van de tederheid van God op de wanhoopskreet van zoveel jongeren die verloren zijn, ontgoocheld en bedrogen, die levensvreugde zoeken”. En dit is wat zich in feite voor de ogen van de Paus afspeelde.
Ooit zelf geholpen, nu helpers geworden
Marco is daar een goed voorbeeld van. Vroeger was hij drugsverslaafd, nu is hij gehuwd en vader van vier kinderen. Het is trouwens Marco die de Paus verwelkomt en hem tussen tranen en grappen door (“Ik denk dat mijn hart zal barsten”) meeneemt naar het Auditorium na een welkomstlied en dans. “Op mijn knieën voor Jezus kreeg ik vergiffenis en voelde ik mij zo bemind. Hier vond ik geen methadon, maar engelbewaarders. Voordien vroegen de mensen mij altijd “Hoe gaat het met je?” en ik ontweek altijd die vraag. Later begon ik een antwoord te bedenken en nu ben ik het zelf die aan anderen vraag “Hoe gaat het met je?”…” Een zin die helemaal uitdrukt welke weg de vele vrijwilligers afleggen in de verschillende fraterniteiten: vroegere gasten, destijds door Moeder Elvira, samen met haar medewerkers, opgevangen en verwelkomd, die na deze weg van gebed, werk en begeleiding doorgemaakt te hebben, het besluit namen om zelf beschikbaar te worden om anderen te helpen. En in feite spreken ze niet van helpen maar van “zichzelf geven”.
Een film over Sint Jozef
Deze zelfgave houdt ook in dat men bereid is allerhande activiteiten uit te voeren. Herstellingen en renovaties, poetswerk (“omdat uiterlijke reinheid een teken is van innerlijke reinheid”), workshops over handenarbeid, maar ook grotere projecten zoals musicals die door de jongens zelf ontworpen en uitgevoerd worden om ze dan doorheen heel Europa te vertonen. Covid zette wel een rem op deze tournees zodat de jongeren van het Cenacolo nu al twee jaar bezig zijn met een grootse onderneming: ze maken een film over het leven van Jezus. Het heeft niets amateuristisch, het is immers een langspeelfilm, met goede acteurs, muziek en tekst, gefilmd grotendeels in de heuvels rond Medjugorje door de gasten van de twee Gemeenschappen die daar aanwezig zijn, de Campo della Vita (Campus van het Leven)en de Campo della Gioia (Campus van de Vreugde). In het grote auditorium werd aan de Paus een lang fragment getoond waarin de figuur van Sint Jozef centraal staat. De titel luidt “Wees niet bang, Jozef”. De tekst en het concept hiervoor vond zijn inspiratie in de Apostolische Brief van de Paus, Patris Corde, en in het daarin vermelde boek “De Schaduw van de Vader”. Aan het eind van de vertoning zei de filmregisseur: “Deze film is een mirakel.”
Verhalen over wedergeboorte
Onmiddellijk daarna gaven sommigen van de acteurs die nog in hun film-kostuums gekleed waren, hun getuigenis aan de Paus. Er was Arianna, een jonge vrouw van 20 jaar die vertelde over haar eetstoornissen en haar angsten om volwassen te worden, maar die nu eenvoudigweg “gelukkig” is. Er waren de broers Luca en Davide, die “verloren” waren door drugsgebruik, allerlei soorten drugs trouwens, en die zeiden dat ze nu in staat zijn zich staande te houden in moeilijke momenten dankzij de Gemeenschap en ondanks hun verleden dat soms “als een worm knaagt aan hun brein”. En dan was er Daniele, geboren en opgegroeid in een gezin binnen de Gemeenschap van het Cenacolo, die het verlangen uitsprak om “een man te worden zoals Sint Jozef”. Tenslotte was er ook Catherine, afkomstig uit Kroatië, die aanvankelijk niet geloofde in Onze Lieve Vrouw maar gaandeweg een diepe band ontdekte met Haar.
De Paus kreeg ook een film te zien over Moeder Elvira die het Cenacolo gesticht heeft. Nu is ze 84 jaar en door ziekte bedlegerig. Ze heeft haar leven helemaal opgebruikt en opgebrand omdat ze werkelijk alles heeft gegeven, zei Don Stefano Aragno die hulppriester is in het moederhuis in Saluzzo.
Bemoedigende woorden van Paus Franciscus
Na het beluisteren van deze verhalen van wedergeboorte en begeleiding, van moed en bevrijding, nam de Paus het woord en dankte de Gemeenschap Cenacolo en sprak bovenal bemoedigende woorden over de tocht van deze jonge mensen. “Wees niet bang van de realiteit, van de waarheid, van onze miseries. Wees niet bang want Jezus houdt van de realiteit zoals die is, niet gecamoufleerd. De Heer houdt niet zo van mensen die hun ziel verdoezelen, die hun hart camoufleren”, zei de Paus. Vandaar zijn aanmoediging: “Help veel jonge mensen die in situaties zitten zoals die van jullie ooit. Heb de moed om hen te zeggen: “Denk eraan dat er een andere weg bestaat”.
Een kapel gebouwd met afgedankt materiaal
De Paus wandelde door dit grote huis dat ingericht is als een school, maar waar je van zodra je binnenkomt de huiselijke sfeer inademt, de geur opsnuift van lekker eten en waar mensen in de zithoek samenzitten of aan de tafels zitten te praten. Zo bereikte de Paus de Kapel die toegewijd is aan de Goede Samaritaan om daar de zegen te geven en om er ook het Jaar van Sint Jozef af te sluiten. Dit kon tellen als symbolisch gebaar op een nog meer symbolische plaats: de kapel die uit hout en witte marmer is opgetrokken werd feitelijk helemaal door de jongeren gebouwd, ‘met hun creativiteit en hun blote handen’. Zij raapten stukken travertijn op (dit is een soort mooie natuursteen), eiken balken en ander afvalmateriaal van op stortplaatsen en uit vuilbakken: “Dit is een concreet voorbeeld van wat we hier doen: we verzamelen afval om er wonderlijke zaken mee te doen,” zegt Don Stefano. “Deze jonge mensen waren vroeger in de greep van het kwaad en boden het slechtste van zichzelf en nu, in hun goede leven, herontdekken zij de liefde van God”.
Het gebed om het Jaar van Sint Jozef af te sluiten
Paus Franciscus zegende de kapel en bad samen met alle aanwezigen die hij daarna een voor een begroette. Iedereen kreeg een folder zodat het gebed voor de Echtgenoot van Maria dat ook vermeld staat in de laatste bladzijden van Patris Corde, samen kon gebeden worden.
“Wees gegroet, beschermer van de Verlosser,
Echtgenoot van de Maagd Maria.
Aan u heeft God zijn Zoon toevertrouwd,
in u heeft Maria haar vertrouwen gesteld,
met u is Christus volwassen geworden.
O Heilige Jozef, wees ook een vader voor ons, en leid ons op onze levensweg.
Bekom voor ons de genade van tedere liefde en moed,
en verdedig ons tegen alle kwaad. Amen.”
(Bron: www.vaticannews.va De vertaling: Wivina Cuppens)
Nota Cenacolo België en Nederland: Graag nog meegeven dat het ook in België en Nederland mogelijk is om aansluiting te vinden of hulp te zoeken bij het Cenacolo: https://www.comunitacenacolo.it/official
Hoewel er in deze landen geen “huis” is, heeft België wel een verantwoordelijke die kan doorverwijzen naar bestaande huizen in Frankrijk, Italië en Oostenrijk.
Wil u meer vernemen over het Cenacolo in België, neem dan contact op met Pascal Humblet (0476 275 010 Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien.
) en/of op de site www.comunitacenacolo.it/nl
Een financieel steuntje in de rug is trouwens ook altijd bijzonder welkom en wordt in dank aanvaard. Zie rubriek giften