 |
Gaetano en Rosa |
|
|
We beschouwden onszelf als een "normaal" gezin, maar er is duidelijk iets misgegaan. Ik was altijd aan het werk opdat mijn gezin financieel niks tekort zou komen, en mijn vrouw verdeelde haar tijd tussen haar werk buitenshuis en thuis. We hebben gedaan wat de wereld van elk gezin vraagt: aan de toekomst van onze kinderen denken.
Wij zijn een familie die in 1998 van Sicilië naar Lombardije is geëmigreerd en zoals alle zuiderlingen hebben we moeten vechten om die wereld van wantrouwen jegens ons weg te nemen.
Na de middelbare school ging Rosario naar de hogeschool en daar begon hij voor het eerst met drugs. Er klonken kleine alarmbellen, maar, zoals de meeste ouders denken, dachten ook wij dat het tijdelijke passages in het leven van de adolescent waren.
Jaar na jaar zagen we het leven van onze zoon meer en meer uitdoven en ik, Gaetano, besefte dat ik hem niet kon helpen. Omdat ik me niet begrepen voelde, sloeg ook ik het pad van het kwaad in: leugens, verslavende spelletjes en elke avond kwam ik laat thuis, alleen om te controleren of mijn zoon al was teruggekeerd.
Ondertussen had onze dochter Michelle ons meerdere keren gevraagd om door een psycholoog geholpen te worden, maar we hechtten geen belang aan haar verzoek. Na enig aandringen van haar kant hebben we haar dan toch naar de psycholoog gebracht: in de derde sessie vertelde zij dat haar malaise was ontstaan doordat zij niet wist hoe ze ons moest vertellen dat Rosario drugsverslaafd was.
We stelden haar gerust door te zeggen dat wij ouders deze last op ons zouden nemen en dat zij zus en dochter moest blijven. Bij terugkomst in de auto zei zij ook dat het haar enorm pijn deed te zien hoe mijn hart zich tijdens de voorbije jaren had afgesloten tegenover Rosario: op dat moment ging er in mezelf iets open.
Op een dag, terwijl ik naar de mis was, kwam Michelle me roepen en zei dat ik onmiddellijk naar huis moest gaan; Ik rende heel bezorgd naar huis en daar aangekomen vind ik mijn vrouw met pillen en een flesje methadon in haar hand. Op die manier hebben we ontdekt dat onze zoon helaas al met heroïne bezig was. Met het bewijs voor hem, heeft hij toegegeven dat hij effectief met drugs bezig was, en toen stortte onze wereld helemaal in.
We wisten niet hoe of op welke manier we met dit alles moesten omgaan, maar klaarblijkelijk was de hand van de Heer al op ons. We zetten de eerste stappen bij Sert en nadien belden we naar een van onze ooms, een priester, die een huis had leren kennen van een zekere Gemeenschap Cenacolo, dichtbij Cuorgnè.
Er is een nieuwe wereld voor ons opengegaan: met veel moeite maar goede wil heb ik de relatie met mijn vrouw hersteld en alle “dommigheden” opgegeven die me ruïneerden.
Na het eerste Feest van het Leven, waar we allemaal als gezin bij betrokken waren, elk met onze eigen dienst, groeide bij mijn dochter het verlangen om de “Vrouw wie ben jij”-bijeenkomsten bij te wonen en elke maand naar Night in Christ te gaan. We hadden niet gedacht dat ze van daaruit de beslissing zou nemen om ook lid te worden van de Gemeenschap.
Zodoende waren mijn vrouw en ik plots alleen. In deze periode zijn we op de proef gesteld, want Rosario heeft de Gemeenschap vele malen verlaten, maar we wisten dat hem mee naar huis nemen zijn dood zou zijn.
Dankzij het feit dat ook wij op weg gingen met de Gemeenschap (via de Oudergroep), beseften we dat we niet meer in Lombardije konden blijven wonen, uit vrees dat wanneer onze kinderen terug naar huis kwamen ze dezelfde ontberingen zouden ervaren als voorheen.
We vroegen op ons werk om een overplaatsing naar Rome en we voelden de hand van de Heer die ons vergezelde bij de gemaakte keuze. Het was fijn om te weten dat kort na het nemen van deze beslissing de Gemeenschap een fraterniteit opende op de plek waar we hadden besloten naartoe te verhuizen!
Tot ons groot verdriet moesten we de Gemeenschap, onze Oudergroep, achterlaten, maar de Heer is groot en ook hier heeft Hij voor ons gezorgd.
Wat kan ik nog meer zeggen: de Heer heeft alles gedaan, Hij heeft ons leven veranderd, onze manier van bidden, onze manier om het geloof te beleven. Simpel gezegd, Hij heeft ons radicaal veranderd! We hebben geleerd om Jezus te vertrouwen, ons aan Hem toe te vertrouwen en zo is alles veranderd.
Een enorme dank aan God, aan de Gemeenschap en aan alle ouders die dicht bij ons zijn geweest. Dank, dank, dank!
vader Gaetano en moeder Rosa