Gemeenschap Cenacolo - Officiële Nederlandstalige Site

Beste Cenacolo-vrienden,
Elkaar ontmoeten, samen delen, samen vieren, samen getuigen in openheid en vertrouwen. Samen elkaar bemoedigen in hetzelfde geloof dat de Heer alles ten goede keert voor wie in Hem gelooft en op Hem zijn vertrouwen stelt. Daarvan was deze dag het levend bewijs. Nieuwe vriendschappen en liefdevolle omarmingen, vreugde, mededogen en ontferming. Wat kan een mens nog beter wensen en dat alles dankzij een liefdevolle God die genadig neerziet op wat Hij in liefde heeft geschapen en onder Zijn hoede neemt.

Psalm 103

1.Verheerlijk mijn ziel, de Heer,

zijn heilige Naam uit het diepst van uw wezen!

2. Verheerlijk, mijn ziel, de Heer,
vergeet zijn weldaden niet!

3. Hij is het die u uw schulden vergeeft,
die u geneest van uw kwalen.

4. Hij is het die u van de ondergang redt,

die u omringt met zijn gunst en erbarmen;

5. Die heel uw leven met voorspoed vult,
die u verjongt als de arend.

Dank aan allen die zich hebben ingezet om deze onvergetelijke ontmoeting te organiseren en te doen slagen. Dank ook aan de gemeenschap Moeder van Vrede in Gistel die ons zo liefdevol en gastvrij onthaalde. De Moeder van Vrede stuurde ieder met de Ware Vrede van de Heer terug naar de eigen plaats om die Vrede te beleven en uit te dragen.

Gods overvloedige zegen aan al zijn dierbaren,

Guido

Aan mijn lieve, nieuwe vrienden die ons opgenomen hebben als familie,

Grote dank aan allen voor hun inzet om Stijn in Cenacolo te accepteren en te houden
Grote dank aan allen voor hun vriendschap
Grote dank aan OLHeer en OLVrouw, we hebben meer gekregen dan gegeven.
Grote dank dat Ze onze zoon aangeraakt hebben zodat hij zijn weg naar hun op dit moment terugvindt. Ik bid voor hem en voor alle mensen die verbonden zijn met Cenacolo, dat OLheer en OLVrouw ons nooit loslaat, ook niet als wij even zwakker zijn in ons geloof.
Grote dank dat mijn zoon terug is; dank voor de inzichten die hij ontwikkelt, inzichten die wij hem nooit hadden kunnen geven.
Grote dank aan de gemeenschap in Gistel, hoe verfrissend om zulk een religieuzen te mogen ontmoeten
Grote dank aan de stichter van Moeder van Vrede voor zijn onderricht
Grote dank dat wij getuige mochten zijn van de doop van de kleine Diego
Grote dank voor het mooie en open gesprek met Guido
en dan vergeet ik zeker nog vanalles...

Het trof me hoe Stijn me vertelde dat hij leert om kritiek te aanvaarden en hoe hij leert de anderen te aanvaarden zoals ze zijn.
Het raakte me toen hij op het einde van de dag, net voor ie vertrok, sorry zei voor het verleden en vergiffenis vroeg aan Manfred.
Alles is allang vergeven, er is momenteel alleen geluk voor het terugvinden.

Aan de jongen (ik ben jouw naam even vergeten, sorry) die voorheen binnen Cenacolo was en nu een moeilijke periode heeft:
lieve broer, het is een gave en een gunst om gevoelig te zijn voor de mensen en dingen om je heen
je hebt binnen Cenacolo de wapens gekregen om je staande te houden in deze moeilijke wereld
roep op OLVrouw om jou te helpen, zij laat nooit een oproep onbeantwoord
geef niet op, maar sta terug op, je kan het, je hebt het bewezen dat je het kon en je kunt het opnieuw
Ik bid voor jou
Van harte
Rita

Wat was het fijn om elkaar weer te ontmoeten en het mooie gevoel van de ouderbijeenkomst weer te ervaren. De saamhorigheid, het begrip en het gebed deed Bas en mij veel deugd.

Er is veel verdriet, angst en hopeloosheid geweest het afgelopen jaar. Ik ben echter blij dat mijn moederinstinct mij nooit in de steek heeft gelaten dat zei dat Bas ooit tot inkeer zou komen en niet verder wilde met het leven waarin de hang naar drugs zijn leven beheerste. Ik heb hem nooit de rug toegekeerd en ben, als was het minimaal, contact met hem blijven houden. Er is veel dankbaarheid dat wij als gezin het Cenacolo hebben leren kennen. Ik zie steeds dat zowel bij Bas als bij mij het gebed ons zoveel steun en moed geeft om steeds weer verder te gaan en dat is wat wij geleerd hebben bij het Cenacolo en de ouderbijeenkomsten.
De bijeenkomst in Gistel hebben wij beide als heel fijn en positief ervaren en we hopen op een voortgang in september!
Greet

Eindelijk terug een fysieke bijeenkomst waar we nieuwe ouders leerden kennen en ook de vreugdevolle en gastvrije Gemeenschap Moeder van Vrede!
We konden ontspannen en vrijmoedig met elkaar delen en het weerzien met de jongens was een ontroerend moment. Het doopsel van Diego maakte alles nog eens extra feestelijk.

Een moment van diepe beroering bij het getuigenis van onze zoon! Hij vertelde veel tot in detail. Het is confronterend te weten hoe eenzaam en hard de weg is die hij ging zonder dat wij er veel van afwisten. Hoe genadeloos leeftijdsgenoten kunnen zijn en hoe hij tot op de bodem kwam aan de rand van de dood! En wij wisten het niet!...maar hoe wij ook bleven bidden en, zonder er ons bewust van te zijn, díe beslissingen namen en die kleine tekenen van liefde aan hem gaven die uiteindelijk tot zijn ommekeer leidden. God was al die jaren bezig met ons!  En Zijn genade is mateloos!
Het was heel mooi om te horen dat de armen van India aan de grondslag van zijn bekering lagen. Toen zag hij in dat zij die niets hadden en toch nog in staat waren van hun armoede aan hem te geven, veel rijker waren dan hijzelf die enkel leegte voelde vanbinnen en hen niets te bieden had. Toen voelde hij iets van die liefdevolle God en van een hoop die langzaam wortel begon te schieten.
Maar na India herviel hij terug en nog dieper dan tevoren.

Op zijn verjaardag nam hij een coctail van allerlei soorten drugs en alcohol waardoor hij in een thermische shock kwam. Zijn "vrienden" legden hem in een kamertje waar hij 2 dagen bleef liggen voor hij in staat was om met zijn fiets naar huis te sukkelen. Toen hij thuiskwam omhelsden we hem met zijn allen en begroetten we hem met verjaardagswensen. Wij wisten niets van wat er gebeurd was. Hij was moe, zei hij, en wilde wat uitrusten...Alle kinderen gniffelend achter hem aan want we hadden heel zijn kamer versierd, nieuwsgierig naar zijn reactie. Tussen de slingers en de tekeningen had ik het Gelaat van Jezus gehangen met doornkroon. " Dat was de allerlaatste die ik op dat moment wilde zien!" getuigde hij. Maar toen hij alleen was, heeft hij zijn hele hart voor Hem uitgestort. " Ik heb toen eindelijk de wapens neergelegd en toegegeven: Jezus, ik kan het niet alleen! Help mij!"

' s Morgens kwam hij zeggen dat hij wilde biechten! Ik weet nog dat ik toen bijna achterover viel van verbazing. Dan is het allemaal heel snel gegaan. Nu is hij al 16 maanden in Cenacolo en is hij heel dankbaar voor wat hij al gekregen en geleerd heeft. En wij met hem. God zij dank! Ook al zijn er heel moeilijke momenten en blijft het gemis enorm, we zijn heel blij dat we er een grote Cenacolo familie bijhebben waar we elkaar wederzijds  tot steun kunnen zijn.
Dank aan allen die deze dag mogelijk maakten.
Eva

Deze zaterdag 19 juni was een dag van vreugde en feest en het herenigen van families die erg blij waren een zoon of kleinzoon in topvorm terug te vinden.

Deze zaterdag 19 juni kan een dag van ontmoeting, vreugde, broederschap en solidariteit worden genoemd. En een feestelijke dag voor deze familie die hun kind kwam aanbieden voor zijn doopsel.

De presentatie is erg belangrijk omdat iedereen belangrijk is in de ogen van God: Bravo voor de presentatie en de vertaling.

Dan deze mooie wandeling naar de parochiekerk.
Jezus volgen om te getuigen, door op de weg van Jezus te lopen zoals we deden door de rozenkrans te bidden om naar de parochiekerk te gaan, dat is het belangrijkste.

Het middelpunt van ons leven zou Jezus moeten zijn.
En zelfs als Jezus het middelpunt is, kunnen er moeilijkheden zijn, ze zijn overal, maar we gaan er op een andere manier mee om.

Het bidden van de rozenkrans, wat een geluk, want de Maagd Maria leidt ons naar Jezus.
Ja, het is echt de Maagd Maria die ons Jezus geeft.

De processie naar de kerk deed me denken aan de roeping van Jezus. Wie koos Jezus om hem te omringen? Noch prinsen, noch de rijken, noch wereldse intellectuelen.
Nee, niets van dat alles. Hij koos arme zondaars zonder geld of opleiding. Christus wilde, door zijn Kerk te bouwen, laten zien dat Zij van iedereen is, zonder uitsluiting.

Laat ons ook weten hoe we onszelf op onze eigen manier als zwak en arm kunnen herkennen. Laten we deze nederigheid hebben, dit is wat ons, paradoxaal genoeg, sterk zal maken.

Het doopsel van dit kindje werd beleefd in de vreugde en het gebed van ons allemaal, een heel mooi feest, met het geluk Jezus te mogen ontvangen in de Eucharistie.

Het zette me aan het denken: aan de Maagd Maria, Zij droeg Jezus, Ze was vervuld met de aanwezigheid van God. Ze stond toe dat God, zonder vals te spelen, de hele menselijke conditie overnam.

Zij is het teken geworden van de aanwezigheid van God in het leven. Zij is voor God het middel geworden om een ​​zichtbare solidariteit van het lot met de mensheid te bereiken.

Zij is het teken en het middel geworden van de overwinning van het leven op de dood, van liefde op haat, van waarheid op leugens, van gerechtigheid op onrecht, van vrijheid op onderdrukking.

Ze is aanwezig in de wereld, meer dan enige andere vrouw.

Op de terugweg een heel fijn gesprek gehad met de moeder van een inwoner van Cenacolo.

En dan de vreugde om zo'n mooi gedekte tafel te zien voor de maaltijd, en dit dankzij de solidariteit van iedereen Bravo.

Super bedankt voor deze mooie dag.
Priester André Cardinael.

Ce samedi 19 juin à été un jour de joie et de fête et de retrouvaille des familles très heureuse de retrouver un fils où un petit fils en pleine forme.
Ce samedi 19 juin peut avoir comme titre jour de rencontre, de joie, de fraternité, et de solidarité.

Et jour de fête pour cette famille qui venait présenter leur enfant au baptême.

La présentation est très importante car chacun est important aux yeux de Dieu: Bravo pour la présentation et la traduction.

Ensuite cette belle marche vers l’église paroissiale.
Suivre Jésus témoigner en marchant sur la route de Jésus comme nous l’avons fait en priant le chapelet pour se diriger vers l’église paroissiale c’est cela le plus important.

Le centre de notre vie doit être Jésus.
Et quand le centre est Jésus, il peut y avoir des difficultés, il y en a partout, mais on les affronte de façon différente.
Prier le chapelet quel bonheur, car la Vierge Marie nous conduit à Jésus.
Oui vraiment c’est la Vierge Marie qui nous donne Jésus.

La procession vers l’église ma fait penser à l’appel de Jésus.     Qui Jésus a-t-il choisi pour l’entourer ?  Ni des princes, ni des riches, ni des intellectuels mondains.
Non, rien de tout ça.     Il a choisi de pauvres pécheurs, sans argent ni instruction.   Le christ a voulu, en construisant son Eglise, montrer qu’elle appartient à tous sans exclusion.
Sachons aussi nous reconnaître comme faibles et pauvres à notre façon.  Ayons cette humilité-là, c’est elle qui, paradoxalement, nous rendra forts.

Le baptême de ce bébé a été vécu dans la joie et la prière de nous tous, une bien belle célébration, avec le bonheur de recevoir Jésus dans l’Eucharistie.
Cela m’a fait penser: A la Vierge Marie, elle a porté Jésus, elle a été remplis de la présence de Dieu. Elle a permis à Dieu de prendre, sans tricher, toute la condition humaine.
Elle est devenue le signe de la présence de Dieu dans la vie.  Elle est devenu le moyen, pour Dieu, de réaliser une visible solidarité de destin avec le genre humain.
Elle est devenue le signe et le moyen de la victoire de la vie sur la mort, de l’amour sur la haine, de la vérité sur le mensonge, de la justice sur l’injustice, de la liberté sur l’oppression.
Elle est présente au monde, plus que toute autre femme.

Au retour de bien belle conversation avec la maman d’un résidant du Cénacolo.
Et puis la joie de voir une aussi belle table pour le repas, et cela grâce à la solidarité de chacun  Bravo.
Un grand merci pour cette belle journée.
Père André Cardinael.