 |
Medjugorje: 40 jaar vol genade! |
|
|
Vrijdag 25 juni 2021
40ste verjaardag van de verschijningen in Medjugorje
"Toen verscheen er een groot teken aan de hemel: een vrouw bekleed met de zon, met de maan onder haar voeten en een krans van twaalf sterren op haar hoofd" (Openbaring 12:1)
Op 25 juni, om 20.00 uur, viert de Cenacolo-gemeenschap op de heuvel van Saluzzo feest. Het grote, witte, imposante beeld van de Maagd van de berg Karmel steekt af tegen de lucht. Zij is onthalend, Zij is aanwezig, en lijkt te zeggen: "Dank u, lieve kinderen, dat u gehoor heeft gegeven aan mijn oproep!"
De jongens en de meisjes komen druppelsgewijs binnen, ze zijn met velen, alle stoelen zijn snel bezet. Er hangt een sfeer van verwachting, ... er is een sfeer van feest! Op het podium, recht voor Haar, en voor honderd mooi gerangschikte stoelen, herinnert pater Stefano ons eraan dat we vandaag de 40 jaar verschijningen van de "Gospa" (Onze Lieve Vrouw) vieren en ook de 30ste verjaardag van de Fraterniteit "Campo della vita" (Veld van het Leven). Ook de jongens en meisjes van naburige Fraterniteiten komen geleidelijk aan toe.
Vader Stefano deelt mee dat deze datum niet voorbij kan gaan zonder dat we Haar, de Koningin van de Vrede, gedenken en bedanken. Bijna iedereen van de Cenacolo-gemeenschap, ging langs dat gezegende veld of we hebben iemand van onze familie die daar was om genade voor ons te vragen. Hoeveel dank! Hoeveel wonderen! Het is onze plicht om haar te bedanken. Zij bracht ons naar de Gemeenschap. Zij bewerkstelligde onze ontmoeting met Jezus!
Dan begint de Heilige Mis, met als voorganger vader Stefano, en geconcelebreerd door al onze priesters. Het is een heel bijzondere Heilige Mis! De homilie gaat over de wortels van onze Gemeenschap. Het is belangrijk dat we teruggaan in de tijd en dat we ons onze wortels herinneren zegt Don Stefano. Hij herinnert ons aan het moedige geloof van Moeder Elvira. Het is belangrijk om die geschiedenis te kennen. We halen er betekenis uit, kracht en voorspraak van degenen die ons zijn voorgegaan. We hebben een verleden!
Het ging als volgt: eerst ging moeder Elvira, in Medjugorje, de plaats bekijken, daarna nam ze jongens mee en tenslotte liet zij er zeven achter die de "Campo della Vita"-Fraterniteit openden. Zij bouwden tenten op het land dat hen werd geschonken door de zieners. Dat land werd door de mensen gebruikt als stortplaats. "uit mest worden bloemen geboren". Na een paar jaar breekt de oorlog uit. Moeder Elvira besluit moedig “Blijven jongens!". De wortels zinken weg in een bodem van opoffering, angst, onzekerheid... van oorlog! Blijven en weerstand bieden, het gaf de jongens een meer beproefd geloof, nog meer sterkte en ze gaven zich nog meer in vertrouwen over aan Gods wil. Toen Moeder Elvira dit zag, wilde zij hen naar huis halen. Maar, dan gaf zij het volle vertrouwen aan het werk dat Jezus in hun harten doet, en… zij stuurde er nog zeven!
Het rotsvaste en concrete geloof van Moeder Elvira in de Liefde van de Vader, verbaast iedereen, het geeft iedereen meer kracht, meer verlangen om Jezus te volgen!
Het beeld van de Maagd van de berg Karmel, verlicht door een lamp, schijnt als een zeer heldere ster, in de duisternis van de nu gevallen nacht.
Vóór de laatste zegening nodigt Vader Stefano alle jongens en meisjes uit die in Medjugorje geweest zijn om Onze-Lieve-Vrouw te danken. Een lange rij staat voor de microfoon die voor het altaar staat, voor het beeld. De priesters beginnen, dan de jongens en de meisjes.
De dankbetuigingen zijn ontroerend, allemaal verschillend, maar ze hebben allemaal een gemeenschappelijke basis, de wanhoop van drugs, de gevangenis van alcohol, de kettingen van onzin, het afwijzen van het leven. Uit dit puin, uit deze duisternis, verschijnt het licht van de Heilige Geest. Eerst zwak, dan sterker en sterker. De Geest die altijd op een originele, creatieve manier werkt. Die sterker is dan het kwaad. En Maria, Zij bemiddelt voor de ontmoeting met Jezus en onverwachte mogelijkheden dienen zich aan!
De tijd staat stil, iedereen herbeleeft zijn moment van ontmoeting met de Gospa van toen, voelt de tederheid van Onze Lieve Vrouw, ruikt haar parfum, voelt haar aanwezigheid, haar omhelzing als Moeder. Het grote witte beeld lijkt alle dank te willen ontvangen, en iedereen te beantwoorden: "Bedankt dat je op mijn oproep hebt gereageerd!" Bij de afsluiting, als alles voorbij is, zingen allen vanuit hun hart en begeleid door het koor, dit lied “ sdravo craliza Mira!...” Gioia, gioia!
Een stukje taart, een kopje kruidenthee en... iedereen naar huis! Vreugde! Vreugde in ons hart en onze ziel!
Bedankt, Maria, dat je voor ons hebt gekozen! Dank u Moeder Elvira voor uw geloof!