 |
Josué |
|
|
Ik ben God dankbaar voor het leven en voor Zijn barmhartigheid, want vandaag voel ik me vrij en opgestaan. Mijn naam is Josué, ik ben 27 jaar en kom uit Costa Rica. Ik ben erg blij dat ik mijn getuigenis met jullie allemaal kan delen.
Ik kom uit een eenvoudige, katholieke familie met goede principes, met twee broers en twee zussen, allen met een groot hart. Als kind probeerden mijn ouders mij altijd goede waarden bij te brengen, maar de afwezigheid van mijn vader omwille van werkredenen en de dood van onder meer mijn grootvader, zorgden ervoor dat ik, gevoelsmatig, een erg gesloten kind was en dit leidde ertoe dat ik wrok ging koesteren en depressief werd.
In mijn puberteit begon het erger te worden en door drugs te gebruiken kon ik telkens tijdelijk ontsnappen aan mijn problemen. In de loop der jaren heeft mijn familie hier enorm door geleden; ze deden alles wat ze konden om me te helpen, maar ik wilde niet naar hen luisteren en de kwetsuren werden alsmaar erger waardoor ik de zin van het leven verloor.
Verdriet drong binnen in mijn hart tot de dag dat ik verkering kreeg en God mij een licht gaf te midden van de duisternis waarin ik leefde. Dit licht was mijn dochter die me met haar tederheid en liefde motiveerde om op zoek te gaan naar verandering in mijn leven, om een goede papa te zijn. Nadat ik God zo vaak om zijn hulp had gevraagd, aanhoorde Hij mij en nam mij via mijn ouders mee naar de Gemeenschap Cenacolo, waar Hij me, door het laten zien van de vreugde en het horen van de getuigenissen van de missionarissen, mij aanmoedigde om een andere weg in te slaan.
In het begin had ik het heel moeilijk omdat de Gemeenschap 25 minuten van mijn huis verwijderd was, maar met de hulp van mijn Beschermengel en de andere zendelingen begon ik te vechten en beetje bij beetje veranderde ik en ditmaal vond ik de vreugde. Ik begon weer te glimlachen en voelde me vol leven en ook vrij om mezelf te zijn zonder masker. Ik zocht naar de ontmoeting met God via het gebed en probeerde mijn hart te openen zodat Hij mijn wonden kon helen. Naarmate de maanden verstreken, begon God op een zeer sterke manier in mijn leven en dat van mijn familie werkzaam te zijn: ik kon me verzoenen met mijn ouders en zij begonnen een pad van bekering met mij.
Toen kwam een van de mooiste momenten van mijn parcours: het weerzien van mijn dochter en haar moeder! Ik had hen veel schade berokkend. Het was een vrij sterke reünie die me enorm motiveerde om de dingen nog beter te willen doen en een nieuwe richting aan mijn leven te geven. Na een tijd lang veel te hebben gebeden voor mijn oudere broer, die ook in de duisternis was verdwaald, heeft ook hij de stap gezet om naar de Gemeenschap te gaan en kon hij God leren kennen. En dit was iets dat me enorm heeft geraakt en mijn geloof versterkte!
Na anderhalf jaar ging ik naar huis voor een “verfica”, (nota: dit is een moment van verifiëren, kijken waar je staat op dat moment) en ik beleefde mooie momenten van verzoening en vreugde met de mensen van wie ik het meest hou. Daarna werd ik overgeplaatst naar Peru naar de Fraterniteit “Señor de los Milagros” - "Heer van wonderen", in Supe; een heel moeilijke beslissing omdat ik ver weg zou zijn van mijn dochter, familieleden en al mijn dierbare vrienden van de Gemeenschap. Maar met de hulp van God en het vertrouwen in de Gemeenschap wist ik dat dit het beste voor mij was.
Ik begon aan een prachtig geschenk in dit huis. Vanwege de eenvoud en de moeilijkheden van de woestijn en het harde werk, kan de aanwezigheid van God heel sterk worden gevoeld en kan ik ook mooie ervaringen beleven in de missies. Vandaag voel ik me gelukkig om hier te zijn . Ik ben nu een jaar in Peru en ik ben de Gemeenschap en Moeder Elvira dankbaar dat ze me hebben geleerd om lief te hebben, te vergeven en God en Maria te aanbidden.
Josué