 |
... uit Argentinië! |
|
|
Fraterniteit ”Divina Misericordia”,
Villa Rosa
Argentinië, april 2020
Het is erg fijn om met jullie, Cenacolini, te kunnen delen over de Veertigdagentijd en het Paasfeest dat we hier in onze fraterniteit hebben beleefd. In het begin was het niet gemakkelijk om deze Coronavirus-noodsituatie en de daaruit voortvloeiende quarantaine te accepteren: het overviel ons en deed ons allen lijden, maar daarna hebben we ons gerealiseerd in welke mate deze periode een tijd van grote genade is geweest en nog steeds is.
Tijdens de dagen van het Triduum probeerden we, omdat we niet konden deelnemen aan de verschillende vieringen, volledig met geest en hart binnen te treden in dit mysterie dat tot de Verrijzenis leidt. De donderdagavond werd een heel ontroerend moment toen we de voetwassing uitvoerden; we deden dit bij elkaar en hebben ook het laatste avondmaal uitgebeeld door het grote brood dat we die middag hadden gebakken, te breken en te delen met elkaar.
Na dagen van intens gebed brak uiteindelijk de langverwachte dag van Pasen aan, de dag waarin we zoveel vreugde en de Verrijzenis van Jezus in ons hart hebben gevoeld.
We ontvingen een concreet gebaar van Gods liefde voor ons, omdat we de zondag de Heilige Mis konden vieren, en na lange tijd ook Jezus konden verwelkomen in het Heilig Sacrament, en te Communie konden gaan. Dit alles heeft ons echt geholpen om Hem echt levend en aanwezig in ons te voelen.
In deze tijd ervaren we de aanwezigheid van God in duizend vormen. In de eerste dagen van de quarantaine zorgde de weinige voorraad in de voorraadkast en het gebrek aan voedsel ervoor dat we ons angstig en wantrouwig voelden, maar Gods liefde werd heel concreet toen een paar dagen later veel voorzienigheid arriveerde! We realiseerden ons dat er zelfs in deze moeilijke tijd veel goede mensen zijn die aan ons en aan onze noden denken, en die zich beschikbaar stellen en instrumenten worden in de handen van de Vader.
We geven veel meer plaats en hechten veel meer belang aan kleine gebaren en attenties die we op de een of andere manier hadden weggelaten: we knielen veel meer neer, gaan door met de voortdurende Aanbidding terwijl we deze wereldsituatie in de handen van Onze Lieve Vrouw leggen, maar ook in de eenvoud van elke dag proberen we meer momenten van vreugde en eenheid te creëren.
We beleven deze tijd van opoffering en lijden als een voorzienigheid voor ons en voor ons huis, en als een reden om te groeien en los te komen van onszelf.
Dankjewel Moeder Elvira dat u ons hebt geleerd dat er na elk moeilijk moment en een zwaarder wegend kruis de Verrijzenis is! We kunnen jullie echt met heel ons hart zeggen: "God bestaat, ik heb Hem ontmoet, ik ben opgestaan .. ik wil Hem volgen! Alleluia!!! "
We houden heel veel van je …!!
De meisjes van de vrouwelijke Argentijnse fraterniteit