 |
Ouderbijeenkomst in Merksem! |
|
|
Ouderbijeenkomst
Merksem, 16 februari 2019
Hallo, dag iedereen,
In tegenstelling tot vorige maand was het vandaag echt een lentedag! We waren met een eerder kleine groep maar toch werd het een mooie zinvolle dag. Onze speciale gast was zuster Judith, die overkwam uit Pagno om een periode door te brengen bij haar ouders, maar toch tijd vond om naar Merksem te komen.
We begonnen de dag met het uitwisselen van heel wat nieuwtjes! Sébastien (de zoon van Marie-Christine) die nu huisverantwoordelijke is in Hondeghem, zal daar nog een zestal maanden blijven. Daarna verhuist hij naar Antwerpen, naar de woonst van Pascal en Christine. Daar worden op de verdieping enkele kamers en een badkamer ingericht waar jongeren of anderen die er nood aan hebben een tijdje kunnen verblijven. Sébastien gaat dan overdag werken. Hij zal tevens een handje helpen bij de uitbouw van Pascals droom: hij wil de woning zien als een centrum van gebed, liefde en uitstraling van het gedachtengoed van Moeder Elvira en Cenacolo.
Voor de verdere renovatie van de woning moeten nog wat fondsen gevonden worden maar ook materiële hulp is welkom. Pascal zal nog een briefje opstellen met wat bijkomende uitleg.
We wensen Sébastien nog een zinvolle, mooie tijd in Hondeghem in voorbereiding van zijn overstap naar Antwerpen.
Christine en Pascal verwachten een baby! De geboorte is voorzien eind september, begin oktober. Tijdens het middagmaal kwam Christine ons even opzoeken samen met de twee kinderen die aan haar en Pascal toevertrouwd zijn. Proficiat aan de toekomstige ouders!
Emmanuel gaf ons een heel openhartig verslag van zijn verblijf in Hondeghem.
Franco bood Emmanuel een “expérience” aan. Een ganse week zag Emmanuel nog wel zitten. Eventueel 10 dagen… Uiteindelijk werd het, met een duwtje in de rug door Franco, een “expérience“ van een maand. Op het einde werd hij uitgenodigd om samen met enkele jongens naar het feest voor de verjaardag van Moeder Elvira te gaan. Het werd een overweldigende ervaring van broederschap tussen de jongeren onderling. Samen werken, bidden, mekaar helpen met woord en daad. Hij leerde ook de weldaad kennen van de “revisione”: de herziening, de evaluatie, de terugblik op de voorbije dag of week en het elkaar wijzen op wat goed was en wat beter kan, het elkaar vergiffenis vragen en geven. Zo veel mooie ervaringen om mee naar huis te nemen en ook thuis te implementeren.
Het lied dat we aanleerden is “In cambio darai”. De meesten onder ons kennen dit lied al en daarom leerden we ook de dans die erbij hoort.
Daarna ging pater Sylvain ons voor in de Eucharistie. De liturgie is deze van de 6de zondag: de 1ste lezing is Jeremia 17,5-8, de 2de lezing is 1 Korintiërs 15,12.16-20 en het Evangelie is Lucas 6,17.20-26.
In zijn preek bleef Pater Sylvain vooral stil staan bij: "Zalig gij die arm zijt, want aan u behoort het Rijk Gods. “ Met andere woorden: “Doe afstand van uw eigendunk. Word nederig. Wees klein. Arm zijn betekent u door God laten leiden en God niet in de weg staan. Beschikbaar, ontvankelijk worden voor het Licht van Christus. ….” Pater Sylvain verwees ook naar de Pastoor van Ars: een eenvoudige priester, uitgestuurd naar een klein dorpje want men achtte hem niet bekwaam. Maar juist door zijn eenvoud en toewijding aan de Heer, werd hij een heilige.
Na het middagmaal baden we al wandelend de Rozenkrans.
Buiten in de tuin, in het eerste lentezonnetje, luisterden we naar de Catechese van Moeder Elvira over het vertrouwen in God. (Tekst van het onderricht: onderaan dit artikel) De kern in deze catechese is de volgende: Geloven betekent ten volle vertrouwen in een Ander die onze geschiedenis en de geschiedenis van de wereld leidt, die trouw aan de mens blijft en zijn barmhartige liefdesactie voor zijn kinderen doorzet.
Daarna wisselden we in kleine groepjes onze bedenkingen uit over volgende vragen:
- Hoe groot is mijn vertrouwen in God, en hoe vertaalt het zich in mijn concreet leven?
- Hoe laat ik God leiden in mijn keuzes? Wat is mijn weerstand tegen Gods plan met mij?
- Programmeer ik God, of laat ik God mij programmeren?
Uit het verrijkend gesprek bleek dat het vertrouwen in God vaak groot is maar dat we ons bij tegenslag soms vragen stellen. Een menselijk trekje? We vertrouwen op God, maar God vertrouwt ook op ons! Hij laat ons vrij in onze keuzes. Gebed en bezinning kunnen ons helpen om de juiste keuzes te maken.
We bespraken ook de verantwoordelijkheid die op ons rust als gevolg van Gods vertrouwen in ons. Bijvoorbeeld dachten we aan jongeren en hun ouders bij wie het niet lukte om hun traject bij Cenacolo op een mooie succesvolle wijze af te sluiten. Sommigen zijn ontgoocheld, anderen boos. Als we spreken van revisione, zou het misschien niet wenselijk zijn van deze mensen te bevragen en hen de kans te geven om hun ontgoocheling uit te spreken?
Misschien kunnen we volgende vergadering uitbouwen rond het thema “revisione”.
Het was een heel verrijkende, boeiende bijeenkomst; de dag vloog voorbij, maar met heel wat stof tot nadenken keerden we huiswaarts.
We hopen jullie op de volgende bijeenkomst heel talrijk te mogen verwelkomen!
onderricht: God leidt ons
God leidt ons
Wat een verwarring soms in ons… “ik wil hierheen, ik wil daar naartoe” en je zou willen weten of het al dan niet de wil van God is. Wanner je gehaast bent, onrustig, dan is het nooit Gods wil.
Het eerste wat je voelt als je in Gods wil bent is een diepe totale vrede. De vrede is synoniem van geduld: vandaag, morgen, binnen een maand, binnen tien jaar… de tijd interesseert me niet, ik vertrouw op God. De ervaring leert ons dat in alle dingen, ook in de goede dingen, de haast niet goed is. Leve de vrede!
Als wij eerlijk zijn (met onszelf) weten we of iets de wil van God is of niet. En wij zeggen niet ”maar, ik weet niet of de Heer het wilt”. Kijk: als je lui bent, dat wilt Hij niet; als je ambitieus bent, wilt Hij dat niet; als er in de dingen die je wilt ambitie, haast, hoogmoed, vlucht, wrok… aanwezig zijn, dan weet je dat het allemaal dingen zijn die de Heer niet wilt omdat die ons geen goed doen! Als er vrede is, eenheid, vreugde, communio… dat zijn de dingen die Hij wilt!
De werken van God worden in het gebed geboren, en ook in de kwelling omdat je voelt hoe ontoereikend jij altijd bent. Hier deel ik mijn ervaring met jullie: op een zeker moment gebeurt het dat God mij roept! En dan komt er onrust, kwelling, een zoektocht; omdat ik mezelf als maatstaf bleef nemen, ik nam Hem die mij roept niet als maatstaf: de Almachtige, de Liefde, de Onbaatzuchtige! “ik ben niet bekwaam” zei ik. Ik was nog niet helemaal bewust dat Gods Liefde in mijn wil, in mijn zwakheid binnengekomen was om mij bekwaam te maken Hem te volgen.
De werken van God worden door Hemzelf uitgevoerd. Hij doet ze uit liefde, met liefde, en de liefde van God put niet uit, die raakt nooit op. De ware liefde wordt nooit ziek! Mijn ervaring doet mij zeggen dat het mogelijk is: het is mogelijk in vrede te leven, het is mogelijk in liefde te leven, het is mogelijk in trouw te leven, het is mogelijk in het geloof te leven, in de hoop en de caritas. Het is mogelijk!
Ons christelijke leven bestaat uit licht en donker, heeft momenten van enthousiasme en momenten van moedeloosheid, hoogtes en laagtes zoals iedereen. Wij hebben geen enkel privilege van God gekregen! Het enige privilege is dat Hij ons heeft geroepen. De Heilige Geest heeft ons het passeren van Jezus doen aannemen (ontvangen) die ons zegt: volg Mij. En wij hebben JA gezegd. Wij hebben zoveel achtergelaten en niet voor één jaar, twee, vijf of tien jaar maar voor heel ons leven. Het is een wonder: wij zo arme, onevenwichtige en kwetsbare schepselen, met hoogtes en laagtes, zo onzeker… wij spenderen een heel leven door het belangrijkste te doen = dienen met liefde (dienen en liefhebben). Het is buitengewoon!
Jullie die geroepen zijn om te trouwen, wanneer jullie deze keuze maken, moeten jullie goed nadenken en in de school van de nederigheid staan, het gebed aanleren, de waarheid aanleren. Jullie bereiden zich voor op de huwelijksroeping dat een universeel, definitief, vrolijk, huppelend, dansend JA-woord is. Het is de mooiste gebeurtenis op aarde!
Hoeveel haast hebben de jongeren soms niet om de jongen, het meisje te zoeken… Maar kniel en bidt! De Heer weet al wie de juiste jongen voor je is, welk de juiste weg voor je is. Als je Hem toelating geeft, als je Hem betrekt in jouw keuze opdat die vreugde, leven, hoop zou worden, opdat die getuigenis zou worden, en verkondiging. Hij zal je in alles leiden. Je zal geroepen worden tot het christelijke huwelijk of het toegewijd leven. Heb vertrouwen: alles zal door Hem worden geleid.
Geloven betekent ten volle vertrouwen in een Ander die onze geschiedenis en de geschiedenis van de wereld leidt, die trouw aan de mens blijft en zijn barmhartige liefdesactie voor zijn kinderen doorzet.
Dit is de levensstijl die wij willen volgen, die ik aan de jongeren, aan de toegewijden, aan de missionarissen, aan de families, aan de vrienden voortdurend voorstel: zich intenser overgeven aan de wil van de Vader.
Wij willen de verleiding om te programmeren, denkend aan morgen, overwinnen. Zodoende zouden we de rijkdom van vandaag verliezen in welk gehele de schoonheid van Gods voorzienigheid aanwezig is. Aan die voorzienigheid hebben wij ons toevertrouwd sinds het begin van ons kleine levensverhaal. Er is elke dag zoveel te beleven dat wij de dag van morgen in Gods handen met groot vertrouwen zullen blijven afgeven (loslaten). Zijn oneindige trouw is onze zekerheid.
Reflectie:
- Hoe groot is mijn vertrouwen in God, hoe vertaalt het zich in mijn concreet leven?
- Hoe laat ik God leiden in mijn keuzes? Wat is mijn weerstand tegen Gods plan met mij?
- Programmeer ik God, of laat ik God mij programmeren?