 |
Palmzondag te Envie! |
|
|
Fraterniteit Speranza, Envie
25 maart 2018
"Hosanna voor de zoon van David!"
Zoals elk jaar, hebben we op Palmzondag - de dag dat Jezus Jeruzalem binnengaat als een koning, geprezen door de menigte onder luid "Hosanna", dezelfde menigte die de vrijdag zal roepen "Kruisig Hem!" - in Envie de bijeenkomst van Pasen gehad voor de jongens en meisjes van de Gemeenschap met hun families.
Al vroeg in de ochtend kwamen de eerste ouders en vrienden uit Zuid-Italië en Veneto aan, en ze hebben ons nog geholpen bij de laatste details van de banketten en de voorbereidingen voor de liturgie.
Maar het duurde niet lang voor de fraterniteit van Envie helemaal gevuld was: het was fijn om alle begroetingen en knuffels te zien tussen ouders en kinderen en tussen de jongeren uit de verschillende fraterniteiten. Er hing een feestelijke sfeer in de lucht!
Het was moeilijk om nog een plaats te vinden om te gaan zitten, zo vol was de kerk! Het rozenkransgebed, geleid door don Massimo, hielp ons om een sfeer van gebed binnen te gaan en om deze dag aan het hart van Maria toe te vertrouwen.
Vader Stefano had voor de ouders een catechese voorbereid over het belang van het kijken naar het kruis van Jezus: om te leren om niet langer de schuld aan elkaar te geven, want Jezus had deze op zich genomen door ons te vergeven. Toen begon het belangrijkste deel van de dag, de Heilige Mis, met de zegening van de olijftakken en het lezen van het lijdensverhaal van Jezus Christus. Jezus neemt al onze zonden op zich, zich overgevend om gegeseld en gekruisigd te worden, maar hoe moeilijk is het soms voor ons om de kleine beledigingen, het onrecht ons aangedaan, te vergeven!
De Paasbijeenkomst is ook een moment van verzoening en vergeving tussen ouders en kinderen. Daarom nodigde don Massimo ouders en kinderen uit om elkaar, bij het uitwisselen van het teken van de vrede, vergeving te schenken, geïnspireerd door Jezus’ woorden, zeggende: "Vergeef me, ik wist niet wat ik deed!”.
Om drie uur in de namiddag, na wat vrije tijd die de ouders en kinderen samen konden doorbrengen, was er het gebed van het Kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid; en daarna hebben we een mooie filmopname gezien
waarin we een Moeder Elvira mochten “aanschouwen” in haar volle kracht, maar ook teder en vreugdevol, zoals zij vandaag is in deze tijd van lijden. Zuster Jennifer heeft getuigd over het geschenk om in deze periode dicht bij Moeder Elvira te leven: “Zelfs vandaag duwt ze ons met volle kracht vooruit met haar glimlach, met haar blik, met haar leven! Het is niet langer een getuigenis van woorden, maar ze spreekt tot ons via het kruis dat zij te dragen heeft.”
Toen riep Vader Stefano de jongens en meisjes die voor het eerst hun families terugzagen naar voren en hij nodigde hen uit om iets te zeggen: het was een mooi moment waarop velen om vergiffenis vroegen, hun ouders bedankten en op uitnodiging van Vader Stefano uitriepen: "Wat is het leven mooi!!”.
Daarna was het de beurt aan de ouders die van ver kwamen: sommigen waren uit Polen gekomen, anderen uit Malta, Spanje, uit Engeland ... kortom, een lange reis om slechts één dag door te brengen met ons allen, hun kinderen!! Zo fijn om deel uit te maken van een familie die zich over zoveel grenzen uitstrekt! Tenslotte werden, na enkele liederen van verrijzenis en opstand, de laatste afscheidsknuffels gegeven en keerden we met een goed gevoel huiswaarts.
We danken Moeder Elvira die ook vandaag nog steeds tot ons spreekt doorheen haar blik en de woorden van degenen die het dichtst bij haar staan, en zo zegt ze ons: "Mijn vreugde, Christus is opgestaan !!! Ja! Hij is werkelijk opgestaan! Halleluja !!!“.
|
|
|
|
