We zijn Tihana en Łukasz, we hebben elkaar leren kennen in de Gemeenschap, nadat we beiden al een persoonlijke weg hadden afgelegd “van het duisternis naar het Licht”. We zijn allebei naar de Gemeenschap gegaan omwille van drugsproblemen, en vonden er de genade van een nieuw leven door middel van een parcours van waarheid, vriendschap, gebed en werk, zoals ons dat door de Gemeenschap werd voorgesteld.
We beleefden onze verlovingstijd op een authentieke manier: met de hulp van God hebben we ons ingezet om deze niet te beleven met de lichamelijke geneugten, maar door het brengen van dagelijkse offers in hart en gebed, en in dienstbaarheid naar de anderen. Het was niet makkelijk, maar we wilden het zo graag om oprecht, authentiek en uniek te zijn voor elkaar. We wilden een zuivere liefde, onze verlovingstijd in kuisheid beleven, en zo is het gegaan.
Het belang van het H. Sacrament is ons altijd doorgegeven: Jezus blijft bij ons, voor altijd! Hij is de trouwe Liefde! Na de huwelijksinzegening hebben we, zoals Moeder Elvira het vanaf het begin gewild heeft voor de jonge echtparen die in de Gemeenschap blijven leven, gedurende negen maanden in een caravan gewoond, terwijl we de “beproeving” mochten ervaren van de ontmoeting tussen onze twee verschillende werelden, die van man en vrouw... en in een caravan kan je niet “vluchten” naar een andere kamer, je bent altijd samen: het is het geschenk van “klein” te starten!
Moeder Elvira bevestigde dat vóór alle materiële dingen, voordat er een mooi huis is, een auto of veel geld op de bank, dat wij er zijn, een nog op te bouwen familie, en Jezus heeft ons zijn belofte gegeven: we zijn dáár één lichaam en één ziel geworden.
Het is een ongelooflijke kracht, door samen op weg te gaan, word je alsmaar meer één met elkaar. Door onze toevlucht te nemen tot Hem, terug te keren naar Hem nadat we ons hebben afgesloten voor de ander, in angst of trots zijn vervallen, of te lui zijn om de ander om vergeving te vragen… hervinden we een liefde die nog mooier, nog sterker en nog meer solide is. Op een keer heeft Moeder Elvira ons verteld dat het nodig is om in moeilijke momenten op zijn minst een klein sprankeltje hoop te behouden, want als je je alleen in het duister bevindt, dan is het nog veel gevaarlijker!
In de jaren dat we samen zijn, verkregen we de genade van vier kinderen hier op aarde en drie “engeltjes” in de hemel. Die momenten van lijden hebben we in geloof beleefd, door samen naar Jezus te gaan: "Komt tot Mij, gij allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven!” (Mt. 11, 28) en ook deze pijn is een geschenk geworden.
We hebben op dit moment niet veel materiële dingen, maar we leven een eenvoudig maar "rijk" gevuld leven, met vreugdevolle momenten en dagelijkse kleine kruisen. We proberen aan onze kinderen ons geloof over te brengen en erover te getuigen; we zijn niet perfect maar streven ernaar om onze fouten toe te geven door elkaar om vergeving te vragen, door de problemen die het leven ons brengt vanuit vertrouwen aan te pakken, door te proberen om hen nabij te zijn, door hen met Gods Licht te begeleiden bij het nemen van belangrijke levensbeslissingen.
"De familiemomenten zijn heilig, "vertelde Moeder Elvira ons op een dag. Die kleine momenten samen zijn erg belangrijk voor ons: het gebed, de maaltijden aan tafel of ’s avonds, voor het slapen gaan, als we heel oprecht met elkaar delen over onze dag. Als gezin leven we in een fraterniteit waar we geroepen zijn om onze ervaring te delen met de jongens en meisjes, terwijl we samen met hen op weg gaan.
In ons hart leeft ook het verlangen om mensen te helpen die buiten de Gemeenschap wonen. Er zijn veel eenzame families, zonder werk, ook grote gezinnen die het heel moeilijk hebben om de maand rond te komen. En zo heeft de Voorzienigheid ons geantwoord: wat we hebben delen we - zoals we geleerd hebben - met wie het nodig heeft, want de Voorzienigheid is gul met ons door ons de vreugde van het delen te geven. Dit is wat we willen nalaten als erfenis voor onze kinderen en voor de mensen die we ontmoeten: geven schenkt zoveel vreugde!
We danken de Gemeenschap die ons verwelkomt en ons vertrouwen geeft, terwijl Ze ons aanmoedigt om goed te doen en ons leert om de rekeningen van het leven met Jezus en met ons geweten te maken. Tihana en Łukasz