Gemeenschap Cenacolo - Officiële Nederlandstalige Site

Na een warm welkom door de jongens van het huis, begon de feestelijke dag met enkele vreugdevolle liederen met de daarbij horende gebaren, die alle harten wijd open zetten... Dit werd gevolgd door het bidden van de rozenkrans van de Glorievolle Geheimen. Vervolgens werden we hartelijk verwelkomd door don Michel die speciaal was overgekomen uit Italië. In zijn welkomstwoord vertelde hij ons dat wij vandaag 3 maal feest mochten vieren: eerst was er het Feest van het Heilig Hart van Jezus op vrijdag 3 juni, de volgende dag het Feest van het Onbevlekt Hart van Maria en tenslotte, op 5 juni, mochten wij het feest vieren van het Leven van Moeder Elvira, want vertrekkende van haar “JA” aan de Heer ontstond deze prachtige fraterniteit... en in de voorbije 14 jaar zijn hier heel veel jongens “gepasseerd”; jongens wiens leven eerst helemaal verloren en verward was en die nu getuigenis geven van hun verrijzenis, van hun vreugde!

Vervolgens vierden we de Eucharistieviering die werd voorgegaan door ons aller geliefde don Michel. Hij werd bijgestaan door verschillende vrienden priesters van de Gemeenschap: père Dominique, die een periode van ervaring heeft opgedaan in de Fraterniteit van Lourdes, père Hughes en père Philippe, beide afkomstig uit Frankrijk en al vele jaren bevriend met zowel de Gemeenschap als dit jongenshuis. Dan was er priester Dirk die uit België afkomstig is en ten slotte, maar niet in het minst, onze o zo dierbare en geliefde pastoor van Hondeghem, père Jacques. Al van bij de start van deze fraterniteit is hij een grote vriend en voorbeeld voor onze jongens! We danken hem van ganser harte voor zijn nabijheid gedurende al die jaren!!!

In zijn Homilie sprak don Michel ons over de bijzondere kracht van de Heilige Geest, hoe de lezingen van de dag zo goed overeenkomen met het leven van ons, ouders en jongeren, met datgene wat wij allen hebben meegemaakt: personen die innerlijk dood waren, waarvan enkel het lichaam nog “leefde” ... Maar Jezus heeft altijd medelijden met onze moeders, onze tantes en oma’s... Hij luistert altijd naar hun kreten van pijn en antwoordt! We kunnen zeggen dat achter elk verrezen leven iemand “zit” die geroepen heeft tot de Heer! En God, die heeft ons altijd bekeken, gezien, zoals Hij ons geschapen heeft: in Zijn gedachten zijn we altijd “mooi” gebleven, ondanks al onze kwetsuren, ondanks alle gemaakte fouten ...
Ook zei don Michel ons nog iets bijzonder over de BEKERING: dat is een daad van het hart, daar hebben we niet zozeer woorden voor nodig, maar wel een radicaliteit! Zoals ook de Heilige Paulus had begrepen, en zoals Jezus altijd heeft toegepast!

Na de Mis ging het feest verder met een overheerlijk middagmaal, dat feestelijk bereid was door de jongens van het huis, met enorme inzet en liefde! DUIZENDMAAL DANK!! Het was een prachtig moment dat we in alle eenvoud, vol vreugde en liefde, mochten delen met elkaar. De Voorzienigheid heeft echt goed voor ons gezorgd: de voorbije dagen was het heel slecht weer: koud en heel nat, maar op het einde van deze ochtend brak de zon door en was het prachtig weer, zodat we buiten konden eten! We zijn er zeker van dat dit gebeurd is op voorspraak van de Heilige Theresia van Lisieux!!!!

In de namiddag hebben we het Kroontje van de Barmhartigheid gebeden en was er een moment van Aanbidding, terwijl we allen die wij in ons hart dragen bij de Heer brachten... in het bijzonder Moeder Elvira en de beide Spaanse fraterniteiten die ook op deze dag hun verjaardag vierden! We zenden hen al onze gelukwensen! We waren met hen verbonden door ons gebed. Ook werden diegenen die veel betekend hebben voor deze fraterniteit en de jongeren die op zoek waren naar hulp via onze Gemeescnahp even vernoemd, en hierbij ontbrak onze geliefde zuster Hyacintha niet: zij heeft, samen met Claudine, heel veel jongeren uit België en Nederland naar een intakegesprek gebracht in deze fraterniteit en is ook nu nog, al biddend, enorm aanwezig! We zijn allen die ons hebben geholpen in de voorbije jaren erg dankbaar, zei een diep ontroerde don Michel! Hij vroeg ons ook met aandrang om elke dag te bidden voor onze lieve Moeder Elvira, opdat zij de kracht en de vrede mag blijven vinden om door te gaan met te leven volgens Gods Wil! Zij gaat alsmaar door, zo zei hij, met ieder van ons vreugde, hoop, vrede te geven... ondanks dat ze niet meer kan praten, maar gewoon door haar aanwezigheid! Nu mogen wij, haar kinderen, op ons beurt, liefdevol voor haar zorgen!

De jongens van de Fraterniteit hadden de prachtige Parabel van de Verloren Zoon voor ons voorbereid; deze vertelt ons heel concreet over de Barmhartigheid van God! Het was echt prachtig om deze parabel te mogen zien nu we in het Jubeljaar van de Barmhartigheid zijn; en het raakte onze harten heel diep! Het was geen “theater” dat we te zien kregen; je kon voelen hoe de jongens alles beleefden vanuit het diepste van hun hart... Een bijzonder moment dat we nooit meer zullen vergeten is het moment dat de “verloren zoon” van het podium sprong en zijn echte vader tegemoet ging, zijn handen uitstrekte en zij elkaar in de armen vielen: een omhelzing die veel langer duurde dan de 7 seconden waar onze geliefde Moeder Elvira over spreekt... Al onze harten waren diep geroerd; menig zakdoek werd bovengehaald!

Na deze ontroerende Parabel die eigenlijk de levens van ieder van ons verhaalt, hebben twee jongens getuigenis gegeven!

Het was heel bijzonder, want beiden stonden op het punt om de fraterniteit te verlaten. Simone, die de Vader “speelde” in de Parabel, zou die avond huiswaarts keren; echt de Gemeenschap verlaten. Hij is 5 jaar op weg gegaan met de Gemeenschap waarvan 2,5 jaar als verantwoordelijke van dit jongenshuis in Hondeghem! Hij bedankte de Gemeenschap en ALLE JONGENS! Maar in het bijzonder de Fraterniteit van Hondeghem: door de verantwoordelijkheid die hij er had, heeft hij GELEERD wat het is om EEN ECHTE VADER te zijn voor de jongens! 


Hij vertelde dat hij heel wat emoties heeft doorgemaakt tijdens de voorbereiding van deze recital; hij herbeleefde de vele momenten van vreugde en pijn die hij die jaren hier gekend heeft... hij dacht terug aan de Gemeenschap die hem verwelkomd en bemind heeft in al zijn kleinheid... maar dacht ook aan alle genezingen die hebben plaatsgevonden tijdens zijn weg; hoe hij een zoon mocht zijn van Moeder Elvira, maar ook van deze fraterniteit. Hij had heel veel dankbaarheid in zijn hart voor allen die hem zoveel vertrouwen hebben gegeven waardoor hij ook kon groeien in zijn rol als “vader”... Tenslotte dankte hij ook alle vrienden van de Gemeenschap en zijn familie, voor hun Voorzienigheid. Hij richtte zich in het bijzonder tot zijn vader die hem destijds naar de Gemeenschap heeft gebracht en Haar alle vertrouwen gaf betreffende zijn zoon... Om zijn getuigenis af te ronden, riep hij zijn vader op het podium en ze omhelsden elkander vol vreugde!!!

Vervolgens was er de getuigenis van Boris die in de Parabel de Oudste Zoon “speelde”... Na 2,5 jaar doorgebracht te hebben in de fraterniteit van Hondeghem, en ondertussen ook al 4,5 jaar onderweg in de Gemeenschap, zou hij die avond "verhuizen", een transfer maken naar Italië. De reis ernaartoe zou gebeuren in het gezelschap van don Michel. Hij bedankte Simone omdat hij hem zoveel geleerd heeft, zoveel zaken die in zijn hart genezing vonden terwijl ze samen op weg waren; Simone zou voor de rest van zijn leven in zijn hart leven!


Men kon heel sterk voelen hoe alle jongens van deze fraterniteit met elkaar verbonden waren, hoe zij lief en leed met elkaar delen als echte broers!!!!