 |
Weekend oudergroep in Heiloo! |
|
|
Retraiteweekend
Heiloo, 8-9 februari 2025
In het weekend van zaterdag en zondag 8 en 9 februari kwam een groep van de Gemeenschap Cenacolo samen in Heiloo. De groep bestond uit ouders, kinderen en oud-bewoners die vanuit België en Nederland naar het Bedevaartsoord Onze Lieve Vrouwe ter Nood waren gekomen.
De meesten bleven heerlijk een heel weekend en enkele anderen kwamen ons een dag verblijden met hun gezelschap.
Het was heel fijn om elkaar weer te zien, te omhelzen en samen te ontspannen. Het weekend was vol met goede gesprekken, dans en muziek, maar ook met gebed en verstilling en heerlijke maaltijden.
Ook waren er getuigenissen. Het is altijd fijn om de verhalen te horen van verschillende mensen. Zij vertelden over hoe het ooit was, vaak gevangen in verslaving. Des te mooier is het dan om te zien en te horen wat de Gemeenschap Cenacolo voor hen heeft betekend en nog betekent.
Het was een weekend vol gezelligheid, blijheid en vriendschap. Toen het tijd was om afscheid te nemen is een groep nog even samen uit gaan waaien op het strand. Daarna waaierden we uit naar de verschillende plaatsen waar we vandaan kwamen. We zijn dankbaar voor ons samenzijn en voor de ontvangst van het Bedevaartsoord in Heiloo.
Enny
GETUIGENISSEN
Op 8 en 9 februari 2025 gingen we naar Heiloo (40 kilometer ten noorden van Amsterdam) voor een Cenacolo weekend met de ouders en dochters en zonen van de Gemeenschap.
De laatste keer dat we samen een weekend doorbrachten was in mei 2022 in Gistel, bij Brugge in België.
Dit jaar werd het heiligdom van “Onze Lieve Vrouw ter Nood” in Heiloo voorgesteld door Daniël en Enny, die daar regelmatig naartoe gaan voor ontmoetingen en getuigenissen. Rector Jeroen de Wit kent de Gemeenschap persoonlijk, omdat hij er vijftien jaar geleden twee maanden verbleef. Hij heeft ook vaak jongeren naar de fraterniteit van Lourdes begeleid. We zijn dus van harte welkom.
De reis naar het noorden van Nederland is ook een gelegenheid om de banden met de zonen, dochters, ouders en vrienden van deze regio's aan te halen.
De autorit in gezelschap van Alice, Marie-Christine en mijn twee dochters - een twee uur durende rit te midden van velden zo ver het oog reikte over de vlakte van Nederland - was als een “kalmte” die ons een sfeer van vakantie en rust gaf die ons geleidelijk losmaakte van onze dagelijkse zorgen en tumult en die onze harten voorbereidde op deze twee dagen van een diepere, meer harmonieuze werkelijkheid waar de aanwezigheid van de Heer duidelijker zou zijn.
Onder de 25 deelnemers dit jaar waren 9 zonen en een dochter van de Cenacolo (ex-leden), sommigen met hun echtgenoten en zes kinderen die deze dagen met de vreugde en poëzie borduurden die hun eigen zijn.
Er waren ook een tiental familieleden en vrienden, elk met hun eigen verhaal, hun eigen ervaring, hun eigen lach en traan, hun eigen hoop...
Zaterdag stond de mis op het programma, samen eten, tijd voor een getuigenis, om te delen en revisie te houden. Er volgde dan een wandeling en aan het eind van de dag een heerlijk uur aanbidding met de liederen van het Cenacolo. Op zondag sloten we het weekend af met een strandwandeling om onze emoties op te frissen.
Het was goed om onze broeders en zusters en vrienden weer te zien, die elk hun eigen weg gaan, soms met ups en downs, maar altijd met de Hoop die Christus, door de gemeenschap, in onze harten heeft gelegd. Hoop betekent vasthoudendheid, vallen en weer opstaan, helpen en geholpen worden, vriendschap beleven, van het leven houden en geloven in de opstanding, deze kracht van Liefde die vandaag al aan het werk is in het hart van ons leven.
Dank aan iedereen die heeft geholpen om dit weekend mogelijk te maken: degenen die hebben geholpen met de voorbereidingen en de logistiek, de Blauwe Zusters die een activiteit voor de kinderen hebben aangeboden, rector Jeroen, die beschikbaar was voor aanbidding... maar bovenal aan elke deelnemer die, door zijn actieve, levende aanwezigheid, deze twee dagen van genade met kleur heeft vervuld.
Pascal
Alice
Met de families van Cenacolo Benelux kwamen we in het weekend van 8 en 9 februari bijeen in het Mariaheiligdom van Heiloo in Nederland om een prachtige retraite te beleven.
Dit weekend was een echte zegen voor iedereen.
We hadden het grote genoegen om een aantal oude leden van de gemeenschap te ontmoeten en anderen te ontmoeten die al een aantal jaar geleden zijn vertrokken. Ze waren uitgenodigd door Pascal en Jakob, die nauwe banden met hen onderhouden.
Het programma was heel eenvoudig en gebaseerd op dat van de ouderbijeenkomsten in Antwerpen. Dit gaf ons de gelegenheid om met gebaren te zingen, de tijd te nemen om te luisteren naar een prachtige leer van Moeder Evlira over hoop, om te delen in kleine groepen (bestaande uit ouders, ouderen van de gemeenschap en metgezellen van de ouderen), maar ook om te luisteren naar de getuigenissen van Eva en David, ouders van Jakob en twee voormalige zonen van de gemeenschap: Daniel en Dennis,
Wat een geschenk om deze getuigenissen te mogen ontvangen. Ze vertellen ons over de manier waarop God het leven van ieder mens begeleidt en ze herinneren ons eraan dat voor God niets onmogelijk is.
Wij danken de Heer voor Moeder Elvira, het geschenk dat Hij ons, via haar, van de gemeenschap heeft gegeven.
Nicolas en Alice
LICHTSTRAALTJE MOEDER ELVIRA
LICHTSTRAALTJE - Niets kan onze hoop wegnemen
Ik wilde je vertellen dat je het leven echt moet leven met de rijkdom aan geschenken die zich dag na dag erin ontvouwen. En dat je in een slechte moment of periode niet mag blijven steken.
We hebben allemaal periodes van duisternis, verwarring en angst. Laten we leren leven met onszelf, met de oneindige ruimte voor ons. Deze keer ging het slecht, deze kans, dit moment liep verkeerd, maar het gaat voorbij. Ik zei net tegen een koppel buiten: "Het belangrijkste is om nooit beslissingen te nemen als je in een moment van verwarring, crisis, duisternis of kwaad zit." Verberg je pijn niet langer door slechte keuzes te maken. Als dat moment voorbij is, zul je er misschien spijt van krijgen.
Het leven kent zo'n nieuwe wedergeboorte, dat je gewoon moet wachten, je moet gewoon geloven in de aanwezigheid van het goede in het leven, de aanwezigheid van zo veel, zo veel goeds, zelfs als iedereen zegt dat de wereld buiten slecht is, dat is niet waar! Want dan hebben jullie jezelf allemaal al doodgeschoten, maar in plaats daarvan leven jullie allemaal nog.
Je weet ook waar je een leven vol goedheid, hoop en toekomst vandaan kunt halen. Je weet het, en in jouw vrijheid kun je keuzes maken, niemand anders kan ze voor jou maken. Dus wij zijn vrij, onthoud: “Je bent vrij”. En die vrijheid kan een wedergeboorte teweegbrengen in je hele heden en je toekomst.
Laten we dus anderen niet de schuld geven, want er is niemand buiten ons, niets, zelfs een aardbeving niet, buiten ons, die onze hoop kan wegnemen, de hoop om opnieuw te beginnen, om te geloven, om het goede te willen, het hangt van ons af. Daarmee wordt het lijden, de tranen en de angst niet vermeden, ze zijn er wel. Er zijn zulke momenten in de geschiedenis van ieder van ons, maar het leven gaat door, het leven is al een toekomst, je kunt altijd een stap vooruit zetten, dus wacht gewoon op het juiste moment.
TÉMOIGNAGES
Pascal
Weekend Heiloo, 8-9 fevrier 2025
Les 8 et 9 février 2025 nous nous sommes rendus à Heiloo (à 40 kilomètres au nord d’Amsterdam) pour un weekend Cenacolo avec les parents et les filles et fils de la Communauté.
La dernière fois que nous avons vécu un weekend ensemble c’était en mai 2022 à Gistel, près de Bruges en Belgique.
Cette année, l’endroit : le sanctuaire « Onze Lieve Vrouw ter Nood » = « Notre Dame de la détresse » à Heiloo nous a été proposé par Daniël et Enny qui s’y rendent régulièrement pour des moments de témoignages et des rencontres. Le recteur Jeroen de Wit connait personnellement la Communauté pour y avoir fait une expérience de deux mois il-y-a une quinzaine d’années. Il a aussi maintes fois conduit des jeunes à la fraternité de Lourdes. Nous sommes donc très bienvenus.
Se rendre dans le nord des Pays Bas est aussi une occasion de renouer des liens avec les fils, filles, parents et amis de ces régions.
Le trajet en voiture en compagnie d’Alice, de Marie-Christine et de mes deux filles : deux heures de route au beau milieu de champs à perte de vue sur cette platitude Hollandaise, fut comme une accalmie et nous transmettait un air de vacances, de repos qui nous détachait peu à peu des soucis et du tumulte quotidien, pour préparer nos cœurs à ces deux jours d’une réalité plus profonde, plus harmonieuse où la présence du Seigneur serait plus évidente.
Parmi les 25 participants on comptait cette année 9 fils et une fille de la Communauté (ex-membres), certains avec leur conjoint, leurs enfants qui ont brodé ces journées de la joie et de la poésie qui leur sont propre.
Il-y-avait aussi une dizaine de parents et amis, chacun avec son histoire, son vécu, son sourire et ses larmes, son espoir…
Au programme du samedi : la messe, les repas ensemble, les moments de témoignages et d’échanges/révision, une promenade et en conclusion de la journée une belle heure d’adoration avec les Chants du Cenacolo. Le dimanche, nous avons conclu le weekend en faisant une ballade sur la plage, histoire de rafraichir nos émotions.
Ca fait du bien de revoir des frères et sœurs, amis, qui chacun va son chemin avec des hauts et des bas parfois, mais toujours avec l’Espérance que le Christ, à travers la Communauté, a mis dans nos cœurs. Espérance veut dire ténacité, tomber et se relever, aider et se faire aider, vivre l’amitié, aimer la vie et croire en la résurrection, cette puissance d’ Amour qui agit déjà aujourd’hui au cœur de nos vies.
Merci à tous ceux qui se sont engagés pour rendre possible ce weekend : ceux qui ont aidé aux préparatifs, mais aussi à la logistique, les Sœurs Bleues qui ont offert une activité aux enfants, le recteur Jeroen, disponible pour l’adoration… mais surtout chaque participant qui, par sa présence active, vivante, a rempli de couleurs ces deux jours de grâce.
Pascal
Alice
Avec les familles du Cenacolo Benelux, nous nous sommes retrouvés le we du 8 et 9 février au sanctuaire marial de Eiloo aux Pays-Bas pour y vivre une belle retraite.
Ce week end a été une vraie bénédiction pour chacun.
Nous avons eu la grande joie de retrouver certains anciens de la communauté et d’en découvrir d’autres sortis il y a plusieurs années. Ils avaient été invités par Pascal et Jakob qui gardent avec eux des liens forts.
Le programme était très simple, il était calqué sur celui des rencontres des parents à Anvers. Cela nous a permis de chanter avec les gestes, de prendre le temps d’écouter un bel enseignement de Mère Elivra sur l’espérance, de partager en petits groupes (composés des parents, des anciens de la communauté et des compagnes des anciens), mais aussi d’écouter les témoignages d’Eva et David, parents de Jakob ainsi que de deux anciens fils de la commnautés: Daniel et Dennis,
Quel cadeau d’accueillir ces témoignages qui nous parlent de la la façon dont Dieu accompagne la vie de chacun et qui nous rappellent que rien n’est impossible à Dieu.
Nous remercions le Seigneur pour Mère Elvira, le cadeau qu’Il nous a fait, par elle de la communauté.
Nicolas et Alice
RAYON DE LUMIÈRE DE MÈRE ELVIRA
RAYON DE LUMIÈRE - Rien ne peut nous enlever l'espoir
Je voulais vous dire qu’il faut vraiment vivre la vie avec la richesse des dons qui s’y déploient jour après jour. Et qu’il ne faut pas rester coincé dans un mauvais moment ou une mauvaise période.
Nous traversons tous des moments d’obscurité, de confusion et de peur. Apprenons à vivre avec nous-mêmes, avec l’espace infini qui s’offre à nous. Cette fois, ça a mal tourné, cette chance, ce moment a mal tourné, mais ça passera. Je viens de dire à un couple dehors : « Le plus important est de ne jamais prendre de décisions lorsque vous êtes dans un moment de confusion, de crise, d’obscurité ou de mal. » Ne cachez plus votre douleur en faisant de mauvais choix. Lorsque ce moment sera passé, vous pourriez le regretter.
La vie connaît une telle renaissance, qu'il suffit d'attendre, il suffit de croire à la présence du bien dans la vie, à la présence de tant, tant de bien, même si tout le monde dit que le monde extérieur est mauvais, ce n'est pas vrai ! Parce que vous vous seriez tous déjà tiré une balle dans la tête, mais au lieu de cela, vous êtes tous encore en vie.
Vous savez aussi où trouver une vie pleine de bonté, d’espoir et d’avenir. Vous le savez, et dans votre liberté, vous pouvez faire des choix, personne d'autre ne peut les faire à votre place. Nous sommes donc libres, rappelez-vous : « Vous êtes libres ». Et cette liberté peut apporter une renaissance dans tout votre présent et votre futur.
Alors ne blâmons pas les autres, car il n'y a personne en dehors de nous, rien, pas même un tremblement de terre, en dehors de nous, qui puisse nous enlever l'espoir, l'espoir de recommencer, de croire, de vouloir le bien, cela dépend de nous. Cela n’évite pas la souffrance, les larmes et la peur, elles sont là, il y a de tels moments dans l'histoire de chacun de nous, mais la vie continue, la vie est déjà un avenir, vous pouvez toujours faire un pas en avant, il suffit d'attendre le bon moment.