 |
Laura |
|
|
Ik ben Laura en ik ben tweeëntwintig jaar oud. Ik ben in Wenen geboren als een dochter van een Cubaanse vader en een Poolse moeder. Mijn ouders hadden altijd ruzie en na een tijdje scheidden ze. Mijn broer, die vier jaar ouder was dan ik, en mijn moeder vertrokken naar Spanje. Ik bleef een paar maanden bij mijn vader en voegde me toen bij hen, waardoor mijn vader alleen achterbleef. We woonden in een stad in het zuiden van Spanje waar buitenlanders weinig welkom waren. Hierdoor zag ik vaak dat mijn broer gepest werd. Omdat ik niet ook vernederd wilde worden, begon ik in opstand te komen.
Al snel kwam ik in aanraking met de wet. Op dertienjarige leeftijd ontdekte ik de wereld van drugs. Ontdekken hoe ik anderen kon uitbuiten en manipuleren om te krijgen wat ik wilde. Op mijn zeventiende besloot ik terug te keren naar Oostenrijk om werk te zoeken: als ik al eerder diep was gevallen, ging ik met deze beslissing de ondergang tegemoet. Ik leefde 's nachts en gaf mijn werkgeld snel uit, ik stal. Met schulden die ik moest betalen en processen waarvoor ik niet kwam opdagen, ontvluchtte ik Oostenrijk en liet mijn broer alleen achter. Ik bevond me op straat in Spanje en woonde samen met andere ‘vrienden’. Een paar maanden later was het nieuws over de zelfmoord van mijn broer een bruusk ‘ontwaken’ voor mij. Omdat ik door zoveel schuldgevoelens werd overweldigd, verviel ik nog dieper in drugs en andere verslavingen. Ik was alles kwijt: mijn baan, mijn vrienden, mijn broer, mijn zelfrespect, mijn relatie met mijn moeder en vader...
Op een dag, tijdens een ‘rave’, riep ik in totale wanhoop de Heer aan om mij te helpen: dit was niet het leven dat ik voor mezelf wilde. Ik geloofde het niet, maar de Heer luisterde naar mij. Een maand later begon ik intakegesprekken te voeren om tot de Gemeenschap te kunnen toetreden. Ik had een groot verlangen om deze God te leren kennen waar Moeder Elvira en de zusters met mij over spraken: een concrete God die gevonden wordt in de dagelijkse gebaren van broederlijke liefde.
Ik werd getroffen hoe anderen hun vertrouwen in mij toonden. Ik voelde me welkom en geliefd ondanks mijn armoede, mijn kleinheid. Naarmate de maanden verstreken, kreeg ik het geschenk om ‘beschermengel’ te zijn van meisjes die net toegekomen waren in de Gemeenschap, en zo ontdekte ik dat er in mij een hart zit dat in staat is lief te hebben, dat ik weet hoe ik mezelf opzij moet zetten om degenen om me heen te helpen. Dankzij deze positieve levensstappen kon ik ook geleidelijk aan mijn relatie met mijn moeder laten genezen, omdat ik vroeger dezelfde minachting ervoer voor mezelf als die ik voelde voor haar.
Het belangrijkste dat ik in de Gemeenschap ontdekte, was echte vriendschap: tegen de ander zeggen wat ik zie, haar verwelkomen, naar haar luisteren, in conflict komen en zich verontschuldigen, op weg gaan met de Heer en samen nadenken over het goede dat we voor een derde persoon kunnen doen... zo herontdekte ik dag na dag het verlangen naar een puur en waar leven. Tegenwoordig zorgt het lijden door het overlijden van mijn broer ervoor dat ik barmhartiger ben tegenover de pijn van anderen. Ik heb weer een geweldige familie gevonden en dit is waar ik de Heer altijd om had gevraagd. Ik dank Moeder Elvira, de Gemeenschap, voor alle liefde die ik de afgelopen jaren heb ontvangen en gegeven.