Gemeenschap Cenacolo - Officiële Nederlandstalige Site

Skip to content

	25 JAAR IN LOURDES!!!

Lourdes, 15 september 2024

Het vieren van een jubileum in een huis is een geschenk dat niet iedereen tijdens zijn parcours in de gemeenschap meemaakt, en het is een onvergetelijke ervaring. Na weken van voorbereidingen arriveerden we op de langverwachte dag.

In de ochtend, na het ontbijt, rondden we de laatste voorbereidingen af door de Rozenkrans van de Vreugdevolle Mysteries te bidden, de Heer te prijzen en te danken voor wat we gingen meemaken en vooral omdat Hij ons een prachtige zonnige dag bezorgde, iets wat in Lourdes niet vaak gebeurt. Om 9.00 uur arriveerden de eerste vrienden en vooral de ouders. Het waren krachtige momenten, ook omdat veel jongeren niet hadden verwacht dat hun familie op bezoek zou komen. Lange omhelzingen en glimlachen maakten plaats voor de vele genaden die op momenten als deze voorkomen.

Om 11.00 uur was er de Heilige Mis, opgedragen door de bisschop van Tarbes-Lourdes, monseigneur Jean-Marc Micas, samen met onze dierbare Don Massimo en enkele priesters, vrienden van onze fraterniteit. We werden getroffen door de eenvoud en grote waardering van de bisschop voor onze Gemeenschap, maar bovenal raakte hij ons enorm toen hij ons vroeg wie Jezus is voor ons.

Na de mis was er een lunch waar ondanks de vele mensen een echte familiale sfeer heerste. In de middag baden we de Rozenkrans van de Glorierijke Mysteries en er was een moment van aanbidding en zoals vaak gebeurt bij deze gelegenheden, hebben we dit allemaal heel diep ervaren, mede dankzij onze groep zangers die zichzelf overtrof. Uiteraard beleefden we gedurende de dag ook momenten van vreugde dankzij de onvermijdelijke gemeenschapsdansen.

Toen het gebedsmoment voorbij was, was er ruimte voor enkele getuigenissen en voor een video die we hadden voorbereid om het verhaal van het huis te vertellen en te laten zien hoe het nu is. Het was een heel ontroerend moment omdat de geschiedenis van dit huis een ware getuigenis is van de Voorzienigheid en omdat het ons deed terugkijken op veel dingen die we dit jaar hebben meegemaakt.

Tot slot was er de Dans van de Maskers die nooit als vanzelfsprekend wordt beschouwd, omdat hij je elke keer weer iets anders en unieks achterlaat. Vervolgens namen we afscheid van onze ouders en vrienden die ons bedankten voor deze prachtige dag. Na een paar momenten van vreugde en onderling delen was het tijd voor het avondeten. Don Massimo met zijn onvermijdelijke grap en de vrienden die uit Italië kwamen om het met ons te vieren en om ons te helpen, zeiden ons gedag.