 |
Lourdes: ouders op bedevaart! |
|
|
Lourdes, 2-6 juni 2024
“De MADONNA wacht op ons, Ze heeft ons iets te vertellen...”. Met deze woorden van Moeder Elvira gingen veel gezinnen vanuit verschillende plaatsen vol vreugde op pad om zich te herenigen onder de mantel van Maria in Lourdes. Bij ons het bijzondere gezelschap van onze priesters: Don Massimo en Don Andrea. Het lijkt vreemd, maar ondanks de zeer lange reis verdween, na een korte stop in het hotel voor het avondeten, de vermoeidheid als sneeuw voor de zon, en voelden we allemaal vrijelijk de roep naar de grot. Zoals altijd laten de emoties niet lang op zich wachten en zie je hier en daar gezichten vol tranen. Tranen van vreugde, van lijden, van dank, van verzoek, van hulp... en iedereen daar aan de voeten van onze MOEDER, ervan overtuigd dat Zij naar ons luistert, ons troost, ons omhelst, ons versterkt, ons verlicht.
Het heiligdom is altijd vol met mensen, maar als bij toverslag verdwijnt het rumoer als je begint te bidden/praten met Maria. Alles wordt stil en we voelen vrede in ons hart. Een ander heel sterk moment was de Via Crucis. Bij de staties stopten we om na te denken, om gebedsintenties te doen, om een kwetsuur te voor te leggen, om genezing te vragen, om het gezicht en de lijdende ogen van Jezus te ontmoeten, om onze reis van verrijzenis te maken.
Het onderdompelen in de baden is momenteel opgeschort en vervangen door het waterritueel, een eenvoudig maar intens gebaar. Ook daar is tijd om te bidden, om alles aan Maria te overhandigen, daarna was je je gezicht met water, echtgenoten zegenen elkaar. Het was een heel intiem moment van samenzijn en genezing. Elke dag namen we deel aan de Heilige Mis en het bidden van de rozenkrans. Don Massimo en Don Andrea hebben tot diep in de nacht voortdurend en geduldig naar ons allemaal geluisterd, het is een streling voor het hart om bij onze priesters te kunnen biechten.
Tijdens een mooie zonnige middag liepen we onder begeleiding van een gids "de stappen van Bernadette", haar leven werd ons gedetailleerd uitgelegd, we bezochten de molen waar ze geboren was en het cachot, waar ze woonde. Vervolgens zijn we bij het langverwachte bezoek aan het jongenshuis, het uitzicht is adembenemend, de ontvangst is hartelijk, een priester van het heiligdom wacht ons op, don Giuseppe: met vriendschap en fijngevoeligheid neemt hij ons mee op pad in een zeer diepgaande catechese, waar een ontroerende zin “alles draagt bij aan het goede” ons doet begrijpen dat ook beproevingen een groter goed dienen.
Tijdens de lunch “likken we onze vingers af” aan een superlekkere pizza bereid door onze lieve jongens. In de namiddag verdeelden we ons vervolgens in kleine groepen van 8/10 personen om onderling te delen, altijd zeer gewaardeerd en nuttig. Zo beladen met kostbare parels, ervaringen en emoties gaan we richting de laatste avond in de kapel voor aanbidding. Hier, voor Jezus in het heilig Sacrament, hebben we onszelf van elke last ontdaan, om ruimte te maken voor Zijn oneindige genade, Zijn herstellende liefde en Zijn kracht.
Wat kan ik zeggen, naast het feit dat we beladen zijn met bussen wijwater en gezegende voorwerpen om te doneren, zijn we vervuld van de liefde van Maria en haar zoon Jezus. Met onze koffers klaar om volgend jaar terug te keren, steeds talrijker, zoals onze geliefde mama Elvira wilde: de familie van Cenacolo verenigd zien en op weg. Bedankt voor alles.
Antonella, Giuseppe en alle pelgrims.
BEDEVAART OUDERS LOURDES |
|
|
