 |
Vanuit Brazilië... |
|
|
Mogi das Cruzes (Brazilië)
5-6 november 2022
Al maandenlang heerste er in de missie van Mogi das Cruzes in Brazilië, de eerste missie voor kinderen die 25 jaar geleden in Latijns-Amerika werd geopend, een sfeer van voorbereidingen... We kwamen van over de hele wereld samen, sommigen uit Midden- en Zuid-Amerika (Paraguay, Argentinië, Peru, Mexico, Chili, Colombia) en ook enkele uit Italië (zoals Maurizio en Dario, twee van de eerste missionarissen die in dat land waren aangekomen)!!
Toen we aankwamen werden we hartelijk verwelkomd door de jongens, ooms en tantes van die missie en er hing een grote vreugde in de lucht toen we elkaar zagen, sommigen voor het eerst, bij anderen een weerzien na zoveel jaren. We stelden ons onmiddellijk beschikbaar om te helpen met de laatste voorbereidingen, terwijl we de families van de jongens in de Gemeenschap zagen aankomen.
Het was erg ontroerend getuige te mogen zijn van de ontmoetingen tussen de ouders en hun kinderen, ontmoetingen bestaande uit knuffels en helende tranen, terwijl na jaren van duisternis nu zoveel herboren leven te zien was in hun ogen.
Hoewel we uit zoveel verschillende landen kwamen, voelden we ons als 1 grote familie: een familie die ook bestond uit veel vrienden die, zonder angst om zichzelf op te offeren, dag en nacht voor ons kookten zodat alles klaar was en het ons aan niets ontbrak.
Eindelijk brak de langverwachte dag aan en om goed te starten, zijn we al zingend en dansend begonnen!! Wij zijn jongens en meisjes onderweg, families, vrienden, priesters, Missiezusters van de Verrijzenis, missionarissen, kinderen van de missie en "kinderen" die hier in de loop der jaren zijn opgegroeid, kinderen van de Gemeenschap ... allemaal samengekomen om God te loven en te prijzen voor alle wonderen die Hij heeft verricht in deze 25 jaren van LEVEN! Daarna baden we een rozenkrans en vertrouwden we aan Maria, Nossa Senhora Aparecida, alles toe wat we in die dagen zouden meemaken.
Er was geen tekort aan getuigenissen. Maurizio staat op en bedankt met een hart vol dankbaarheid voor de eerste tijden die hij hier meemaakte: "Ze waren niet gemakkelijk, maar waar er zoveel armoede was, was er ook enorm veel vertrouwen in God, die het gezicht had aangenomen van vrienden die ons een hand kwamen toesteken. Zo fijn om enkele van de eerste kinderen weer te kunnen omarmen en ze hier vandaag te zien, groter dan ik, volwassen mannen met hun eigen families... het vervult mijn hart met zoveel vreugde en emotie!!".
Een grote DANKJEWEL gaat uit naar alle vrienden die in deze jaren hebben volgehouden en zich hebben ingezet voor de missie, zoals Giacomo, advocaat en voorzitter van de Vereniging die het woord neemt en vertelt over zijn ontmoeting met Moeder Elvira, een vrouw met een groot geloof in God en in anderen, terwijl hij zich in vergelijking daarmee erg arm en klein voelde.
Daiane, een van de godgewijde leken van onze Gemeenschap, onderstreept dat er voor ons allemaal een wonder bestaat… Ze vertelde ons over haar ervaring, zij die in de “gewone wereld” alles had, een gezin, een baan, vrienden, maar toch een constante leegte voelde in zichzelf en hoe ze zich, toen ze op een dag de kapel van Mogi binnenging, realiseerde dat ze dat stukje hart dat ze miste alleen zou vinden door zichzelf onvoorwaardelijk aan God te geven.Tegenwoordig lijdt ze veel door haar ziekte, maar probeert ze alles te doorleven als een geschenk. Zij nodigde ons uit om niet bang te zijn om ALLES te GEVEN en vertelt hoe belangrijk het gebed is, niet alleen het persoonlijk gebed maar ook dat op voorspraak, van anderen voor jou.
In de Eucharistie legden we al deze intenties op het altaar en uiteindelijk beleefden we een mooi moment van aanbidding, dankzegging en verzoening, vooral tussen de families. Deze sfeer van gebed en bezinning stelde iedereen in staat God in het diepst van hun hart om een wonder te vragen en de aanwezigheid van God was tastbaar in elk gebaar, woord en intentie.
De fraterniteit van Mogi had de Bijbelse Recital van de Verloren Zoon voorbereid; die hebben we allemaal met heel veel aandacht bijgewoond, ook omdat het gaat over de geschiedenis van ieder van ons, van de momenten vol duisternis tot de terugkeer naar het licht dankzij de Gemeenschap en God die ons verwelkomde als een Vader.
In de volgende dagen beleefden we intense momenten tussen de jongens en meisjes rond het thema van de BEKERING van harten en het belang van de WAARHEID bij onszelf en tussen ons allen in de Gemeenschap werd besproken zonder angst om onszelf arm te zien en door de hulp van onze broeders te omarmen.
Tia Daiane en Tia Antonia deelden met ons hoe belangrijk het is om een zuivere blik te hebben en onze goede verlangens aan God toe te vertrouwen;en Onze Lieve Vrouw altijd als een model van dochter, echtgenote en moeder te hebben.
Don Eugenio en Don Marco, aan de andere kant, herinnerden de jongens eraan te weten hoe ze moeten wachten op Gods tijd, zowel wat betreft hun persoonlijke weg als in een relatie met een vrouw, om hun hoofd op een gezonde manier te gebruiken en zich niet alleen door gevoelens te laten meeslepen. Met z'n allen beleefden we nadien een mooi moment van aanbidding waarin we de “doortocht” van Jezus in ons leven herdachten en Hem bedankten voor alle wonderen die Hij deed.
Een ander onverwacht geschenk was een videogesprek met Vader Stefano, Don Massimo en de Missiezusters van de Verrijzenis in Pagno met wie we dansten, zongen en een deel van de bijeenkomst konden delen. Vader Stefano en Zuster Claudia bedankten Don Eugenio en Don Marco voor hun doorzettingsvermogen in de afgelopen periode... "Jullie zijn niet alleen, de hele gemeenschap steunt jullie!" zei Vader Stefano, met een dankbaar hart, ook tegenover alle missionarissen die een paar jaar van hun leven in dat land hebben gegeven.
Een bezoek aan het Heiligdom van Nossa Senhora Aparecida mocht natuurlijk niet ontbreken!! Allemaal enthousiast over dit geschenk, vertrokken we opgeladen en met enorm veel vreugde in ons hart, en toen we daar aankwamen, mochten we allemaal samen de Heilige Mis meemaken in het heiligdom. 's Middags konden we wandelen in het park, waar de verschillende staties van de Via Crucis waren. Daar hebben we de Rozenkrans en het Kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid gebeden.
Het was snikheet die dag!! Maar we boden al onze dorst en vermoeidheid aan voor Moeder Elvira en voor alle jongeren op weg in de Gemeenschap; en het was fijn om te zien hoe ieder van ons moeite deed om elkaar te helpen. We hebben ook de kapel kunnen bezoeken waar ooit het standbeeld van Nossa Senhora stond en waar veel Brazilianen genaden en wonderen hebben ontvangen.
We keerden terug naar huis met een hart vol spirituele rijkdom en met het verlangen om te blijven geven en “vechten” waar we zijn, onze zakken vol hulp en advies voor de reis en zoveel goede wil om alsmaar meer te groeien in God!! Het was een sterke ervaring, een mix van vreugde, genezing, licht en zoveel leven, gedeeld met de hele grote familie van de Cenacolo-gemeenschap.
We danken iedereen die deze feestelijke dagen mogelijk heeft gemaakt, die zich ten dienste heeft gesteld en heeft gebeden! Dank u Nicola voor het verlangen die God in uw hart heeft gelegd en dank u Moeder Elvira omdat u “ja” hebt gezegd!!
De grote familie van de Latijns-Amerikaanse Cenacolo-gemeenschap
25 JAAR MOGI |
|
|
