Op 8 maart 1956 trad onze geliefde Moeder Elvira binnen in het klooster. Ze was 19, vertelde ze ons meermaals, en vroeg in de ochtend verliet ze muisstil het huis om de trein naar Borgaro te nemen waar de “Zusters van Liefde van de heilige Giovanna Antida Touret" hun noviciaat hadden.
Mamma Concetta had haar gehoord en volgde haar tot aan het station waar ze haar wou tegenhouden want Rita, de toekomstige zuster Elvira, was een slim en behulpzaam meisje, en met haar vader Antonio, die de gewoonte had om te drinken, en het grote gezin, was haar aanwezigheid in het huis een geschenk.
Haar moeder had haar ingehaald en Rita zei tegen haar: "Maak je geen zorgen, ik ben gelukkig."
Toen Elvira ons over die episode vertelde, zag je dat het haar speet dat ze op dat moment de pijn van haar moeder niet had begrepen, maar daarna voegde ze eraan toe: "Ik wist niet eens wat het betekende om “Zuster te worden", ik voelde enkel in mijn hart een vreugde, een liefde, voor alles wat ik niet kon bevatten”.
8 Maart is een geweldige dag omdat we in die vreugde, in die liefde al present waren. We zijn 64 jaar geleden allemaal al op die trein gestapt: jongeren, kinderen, gezinnen, gewijde personen, ouders, vrienden, ... kortom, dit compleet geweldige gezin dat vandaag de Gemeenschap Cenacolo is.
Dus 8 maart is echt een groot feest, lieve Moeder Elvira, en met veel dankbaarheid vieren we je "ja" aan God. Dat "hier ben ik" heb je met moed en zonder veel geluid te maken uitgesproken en vanaf dat moment ben je nooit meer gestopt met leven geven.
Ooit zei je: "Ik voel me elke dag zwanger" en dat is echt waar, want we zijn allemaal geboren uit je hart, lieve Moeder, en je bent nooit gestopt ons dat Hart te tonen, de Ene, de Enige waar het hart van de mens vrede vindt.
Wij danken de Maagd Maria. Toen je 12 jaar was, fluisterde je tegen Haar: "Zeg Jezus dat Hij me moet roepen" en Onze Lieve Vrouw heeft het gedaan: Ze nam je bij de hand en vanaf dat moment ben je nooit meer gestopt met naar Haar te kijken, met Haar te praten en naar Haar te lachen.
Hoe het ook zij, dankjewel Moeder, dank voor alles en voor altijd, en met één hart en één ziel dansen, zeggen, verkondigen, en zingen we vandaag: “Dankjewel Vader, voor de Moeder die U voor ons hebt bedacht!".