De Gemeenschap Cenacolo |
 |
"Hoe zou ik zo'n verhaal Madre Elvira
|
GEBOORTE EN ONTWIKKELING
Op16 juli 1983, de dag dat de kerk het feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Carmelberg herdenkt, begint Zuster Elvira Petrozzi, nu bekend als Moeder Elvira, de Gemeenschap Cenacolo in een vervallen huis, verlaten en ter beschikking gesteld door de stad op de heuvel van Saluzzo, een stad in de provincie Cuneo (Piemonte). Het is een antwoord van Gods tederheid op de wanhoopskreet van zoveel jonge mensen, verloren, bedrogen en teleurgesteld. Jonge mensen die op zoek zijn naar de vreugde van het leven en naar de ware betekenis van het bestaan zonder de valse lichten van de wereld.
Er ontstaat een plek van ontvangst, van liefde en van dienstbaarheid aan het leven. Deze is door de jaren heen uitgegroeid tot een bron van hoop en verrijzenis voor veel mensen, verloren in de wereld van de duisternis, verdrietig, gemarginaliseerd, wanhopig en gedrogeerd.
Moeder Elvira begint te denken aan het openen van een huis, maar zoals altijd pakken de projecten van Gods hart veel royaler uit dan die van de mensen: jongeren komen van overal en vragen om opgevangen te worden, om opnieuw op te staan in een nieuw leven. Op die manier vermenigvuldigen de huizen van de Gemeenschap Cenacolo zich in de jaren, “fraterniteiten” genaamd: eerst in Italië, nadien in Europa en vervolgens in andere landen.
Momenteel zijn er 62 huizen, en dit in 18 landen over de hele wereld: Italië (21), Oostenrijk (1), Bosnië-Herzegovina(2), Kroatië (8), Frankrijk (5), Engeland (1), Ierland (1), Polen (3), Portugal (1), Slovenië (1), Slowakije (1), Spanje (2); Verenigde Staten (4), Argentinië (2), Brazilië (5), Mexico (1), Peru (2); Afrika-Liberia (1)
In de Fraterniteiten van Europa en Noord-Amerika zijn duizenden mensen ontvangen, waaronder veel jongeren, dikwijls met een diepe existentiële onvrede in zich maar in hun hart de wens om het echte leven terug te vinden, en dit via hun weg in de Gemeenschap.
In Latijns-Amerika zijn, in aanvulling op andere gemeenschappen die voor behoeftige jongeren zorgen, verschillende Missieposten ontstaan voor de opvang van straatkinderen, weeskinderen en verlaten kinderen.
In Afrika bestaat sinds enkele jaren onze eerste Missiepost voor weeskinderen in Liberia.
Op plaatsen waar de hand van de Goddelijke Voorzienigheid ons leidt, willen wij een klein maar veelzeggend lichtje zijn in de wereld van de duisternis; hoop die weer opleeft, levende getuigenis dat de dood niet het laatste woord heeft.
SAMEN OP WEG "VAN DE DUISTERNIS NAAR HET LICHT"
In de loop der jaren, gefascineerd door de levensstijl, het geloof, het delen met elkaar en de dienstverlening beleefd in de Gemeenschap, voegden zich jonge vrijwilligers, leken, gezinnen, broeders (inclusief enkele priesters) en toegewijde zusters bij Moeder Elvira. Zij leven en wijden zich full-time en compleet gratis aan de dienstverlening van dit werk, hun leven delend samen met de opgevangen mensen, in een broederlijke weg "van de duisternis naar het Licht". Deze weg leidt tot de herontdekking van de vreugde van het geloof, van de schoonheid van het leven en deze van de echte vrijheid.
De Gemeenschap Cenacolo werd erkend in de Kerk, in dienst van de Pauselijke Raad voor de Leken, als Particuliere Internationale Vereniging van Gelovigen.
Moeder Elvira herhaalt het vaak dat "... wij de eerste getuigen zijn van een Godswonder dat nooit aan tafel bedacht of gepland werd, dat ons overtreft en ons verrast, en waarvan wij, door Genade, deelgenoten zijn."
EEN "LEVENSSCHOOL", EEN "GROTE FAMILIE"
De Gemeenschap wil niet alleen een plaats zijn van herstel en sociale bijstand, maar wil een "levensschool" zijn, een "grote familie", waar de onthaalde persoon zich "thuis" kan voelen en op die manier weer zijn waardigheid kan terugvinden, alsook de genezing van zijn wonden, vrede in het hart, levensvreugde en het verlangen om lief te hebben.
Aan degenen die aankloppen aan onze deuren wordt een eenvoudige en familiale levensstijl in de gemeenschap voorgesteld: gratis ontvangst als een teken van echte liefde; ware vriendschap als het fundament van de menselijke relaties en van broederlijke liefde; de herontdekking van het werk wordt ervaren als een geschenk en als inzet om te rijpen in de verantwoordelijkheden van het leven; gebed en geloof in Jezus Christus, die gestorven en verrezen is voor ons, als antwoord op de behoefte van oneindige liefde die het menselijk hart bewoont.
Wij geloven dat het christelijk leven, in zijn volheid, het ware antwoord is op elke onrust van het hart. En dat alleen Hij die de mens geschapen heeft zijn hart, verloren en verwond door ervaringen die het hebben misleid, bedrogen en teleurgesteld, kan reconstrueren.
DE KRACHT VAN DE LIEFDE
De echte kracht van de Gemeenschap wil de Liefde zijn die gratis ontvangst aanbiedt, blijmoedige dienstbaarheid, oprecht delen en kritisch onderwijs. Deze Liefde is ontstaan op het Kruis van Christus en "geeft leven aan de doden, vrijheid aan de gevangenen, zicht aan de blinden".
Vanaf het begin beleven wij een overgave, vol vertrouwen aan de Goddelijke Voorzienigheid, die zich manifesteert via onze dagelijkse inzet en door middel van kleine en grote daden van vriendelijkheid en vrijgevigheid van zoveel mensen die geloven in ons voorstel van leven en geloof.
We danken God omdat wij het zijn die als eersten versteld staan van wat Zijn Liefde tot stand brengt voor onze ogen. We danken Hem omdat Hij ons elke dag deel laat uitmaken van Zijn Verrijzenis, op grond van wat wij elke dag zien: het leven dat terugkeert, een glimlach op het gelaat bij hen die alle hoop hadden verloren.