 |
Massiliano en Valeria |
|
|
Wij zijn Massimiliano en Valeria, met onze vier kinderen: Miriam, Stefano, Andrea en Susanna. We zijn elf jaar getrouwd. We zijn God, Moeder Elvira en de Gemeenschap erg dankbaar. Zij hebben ons altijd op deze "moeilijke" maar gelukkige weg vergezeld en ze doen dat nog steeds. Ons verhaal begint op heel verschillende wegen, maar die hebben elkaar gekruist in een land dat gezegend is door Maria: Medjugorje.
In het jaar 2000, tijdens een pelgrimstocht, hield ik, Valeria, halt in de fraterniteit “Campo della Vita“ en terwijl ik naar de getuigenis van de jongens luisterde, voelde ik een sterk verlangen om op een dag een leven te leiden zoals zij: eenvoudig, echt, puur, opgestaan! Die dag kruiste de blik van Moeder Elvira de mijne, en ik kan zeggen, het was alsof er een nieuwe kracht in me stroomde, eentje die me in beweging zette... Ik was onder de indruk van haar woorden over de vrouw die zichzelf respecteert, zichzelf graag ziet, die geroepen is om te beminnen en niet "in slaap mag vallen”… Maar, om ten volle te leven moet men bidden!
Deze waarden hebben letterlijk mijn hart gestolen, en beetje bij beetje probeerde ik mijn leven te veranderen.
Pas enkele jaren later ontmoette ik de jongen die destijds die getuigenis had gegeven opnieuw… en vandaag is hij mijn echtgenoot!
Ik, Massimiliano, ik dank mijn leven aan de Gemeenschap, omdat ik dankzij haar geleerd heb hoe te leven. Het voorbeeld van Moeder Elvira, haar goede en waarachtige woorden, die gelden voor iedereen. En ook al waren die woorden soms echt hard, het zijn waardevolle lessen geweest om ons christelijk leven beter te leven.
Vandaag zie ik die levenslessen terug in mijn dagelijks leven: op het werk, in de relatie met mijn vrouw, met de kinderen, en ze hebben me nooit het gevoel van ontmoediging gegeven, ondanks de moeilijkheden, integendeel.
Daarom wil ik jullie bedanken omdat jullie ervoor gezorgd hebben dat ik verliefd ben geworden op God en dit leven. In onze “geschiedenis”, zoals in dat van veel andere communautaire echtparen, proberen we een christen leven te leiden. Het gebed in familie, dat stellen we op de eerste plaats. Dat is onze levenskracht. Het gebed maakt het mogelijk dat we elkaar elke dag in de ogen kunnen blijven kijken met een altijd vernieuwd enthousiasme. Het zorgt ervoor dat we onszelf zien zoals we echt zijn: mensen met veel tekortkomingen, maar met het verlangen om genezen te worden door Jezus.
Knielen helpt ons om ons hart te buigen; ondanks onze armoede merken we dat we ons beter voelen na het gebed. Dan zijn we meer verbonden en serener, vergeven we elkaar en mogen we altijd opnieuw beginnen!
Het geloof beleven in de wereld van vandaag betekent ook tegen de stroom ingaan. Dat is niet gemakkelijk, maar we willen het doen, want alleen dan kunnen we doorgaan met het licht in onze ogen, dat licht dat we altijd hebben gezien in de ogen van onze Moeder Elvira. Dat licht is onze kracht in momenten van strijd.
Dankjewel want jullie zien ons graag! En wij houden ook van jullie!! MASSIMILIANO en VALERIA