 |
Fabio |
|
|
Mijn naam is Fabio en vandaag woon ik in Ierland in de fraterniteit "Our Lady of Knock". Ik zal jullie een beetje over mijn leven vertellen. Mijn moeder stierf toen ik vier was, en hoewel ik heel mijn leven geprobeerd heb te ontkennen hoe dit feit me diep getekend heeft in mijn lijden, ben ik me nu bewust van wat dit gemis met me gedaan heeft.
Mijn vader hertrouwde vier jaar later, maar na het aanvankelijke enthousiasme bevond ik me in een familiale omgeving van constante strijd, waar lange stiltes en ruzies elkaar voortdurend afwisselden. Ik was nog een kind, en leed met mijn acht jaar passief door dit alles, zonder al te goed te begrijpen wat er aan de hand was. Al snel begon ik in de wereld om me heen te zoeken naar wat ik nodig had en mijn enige verlangen was om zo lang mogelijk het huis uit te blijven.
Op veertienjarige leeftijd maakte ik voor het eerst contact met de zogenaamde "lichte" drugs, en daar vond ik meteen mijn valse wereld waarin ik me kon verschuilen. Toen ik meerderjarig was, stopte ik met mijn rechtenstudie en begon ik te werken, en daar kwam mijn prachtige “masker” van een sterke en onafhankelijke man aan het licht, de man die voor niets of niemand bang was. Mijn arrogantie en egoïsme namen gigantische proporties aan en toen ik de "crack" als drug begon te gebruiken, raakte ik mijn leven volledig kwijt: het goede bestond niet meer.
Twintig jaar lang leefde ik in bedrog: ik dacht dat ik baas was over de drugs, zonder te beseffen dat het net de drugs waren die mij bestuurden zoals een marionet, en al die tijd heeft die verslaving mijn manier van denken, relaties en elk aspect van mijn hele leven bepaald.
Toen ik me bewust werd van wat ik was geworden, voelde ik hoe de wereld op me instortte. Ik herinner me dat ik in een kerk in mijn stad als nooit tevoren gebeden heb voor het tabernakel en het uitgeschreeuwde naar Jezus om mij te helpen, en Hij heeft me antwoord gegeven!
De volgende dag had ik een ontmoeting met een Franciscaanse pater die ik een jaar eerder al eens ontmoet had. Ik stelde me helemaal open voor hem en heb hem alles over mijn leven verteld. Nadat hij heel geduldig naar me geluisterd had, begon hij te vertellen over de Gemeenschap en ik voelde onmiddellijk zo'n vreugde in me opkomen waardoor ik besefte dat dit de stap was die ik nodig had!
De volgende week deed ik de “proefdagen" in de fraterniteit van Mariotto, in de buurt van Bari, waar ik een nieuwe en zuivere lucht inademde: dit begon al bij de warme ontvangst van de jongens en vooral van de jonge man die constant bij me was, mijn ’’Beschermengel”, hij die overdag speciaal voor mij zorgde. De glimlachen en dialogen die ik ontving, hebben me geholpen om zonder aarzeling dit “nieuwe leven” in te gaan. Toen ik aankwam in de Gemeenschap, heb ik tegen mezelf gezegd dat de tijd aangebroken was om voor het eerst iemand te vertrouwen.
Het was niet gemakkelijk in het begin: veel jongens in het huis waren tien of vijftien jaar jonger dan ik, en ik dacht dat ik niets te leren had van iemand die nog niet geboren was toen ik al lang mijn dagen op straat doorbracht. Maar ze lieten me met geduld en liefde zien dat ik het helemaal mis had, en zelfs toen mijn arrogante en agressieve karakter scherp de kop opstak, voelde ik me ondanks alles geaccepteerd en geliefd. Dit raakte me en daagde me uit: mijn hele leven probeerde ik anderen te plezieren door me voor te doen als iemand die ik niet was, terwijl iedereen me hier accepteerde zoals ik was, ook al was ik helemaal “in stukjes”!
Ik begon zoveel dingen over mezelf te ontdekken. Met de hulp van mijn broers leerde ik mijn emoties en mijn stemmingen een naam te geven, en dankzij het gebed, ze zonder angst onder ogen te zien. In gebed, vooral in eucharistische aanbidding, herontdekte ik mezelf en heb ik ontdekt dat ik dáár elke dag de nodige kracht put om nog een stap te zetten in het goede: met de hulp van Jezus heb ik vrede gesloten met mijn verleden en met mezelf, en telkens ik voor Hem sta om mijn zorgen aan Hem toe te vertrouwen, dringt een zoete warmte mijn hart binnen. Ik weet dat dit zijn Stem is die tot me spreekt en zegt: "Maak je geen zorgen, Ik ben bij je!"...
Vertrouwend op God verdwijnen alle angsten, terwijl mijn hart zich openstelt om in vrede de volgende verrassing te verwelkomen die Hij bedacht heeft voor mijn leven!
Fabio