Gemeenschap Cenacolo - Officiële Nederlandstalige Site

1 oktober: Het is zover; onze missieweek neemt een aanvang met de aankomst van de 5 jongens van Hondeghem: Conrad, Guillaume, Jean-Christophe, Kilian en Louis. Om 15.00 worden ze in de parochie hartelijk ontvangen en vervolgens mogen ze hun intrek nemen bij een oudere dame van onze parochie die haar huis ter beschikking stelt van de jongens en ons verzekert dat ze hen de hele week gaat verwennen. 

We starten met de 24u/24u aanbidding om de jongens te helpen tijdens deze belangrijke getuigenissenweek. Om 18u30 vieren we de eucharistieviering in de parochie, en daarna vindt de eerste ontmoeting plaats tussen de jongens en de groep van de parochie die alles heeft georganiseerd, dit gebeurt tijdens een lekker avondmaal .

2 oktober: In het centrum van Brussel geven de jongens een eerste getuigenis in een school die wij zouden omschrijven als « niet gemakkelijk ». Onvoorziene staking in Brussel dus zeer weinig studenten, maar de kleine groep die aanwezig is, luistert vol interesse en stelt veel vragen. De leerkrachten en opvoeders hebben nog nooit gehoord over Cenacolo en vragen of we na deze week nog willen terugkomen want ze voelen zich echt verloren met de vele problemen bij hun studenten : game verslavingen, drugs, smartphones, enz.

De lunch gaat door in onze parochie en in de namiddag bereiden we met de jongens alle Italiaanse gezangen voor de missen van deze week voor, en testen we alle materiaal uit in de grote kerk waar de grote getuigenissen- en gebedsavond zal doorgaan om 20u30.
Om 18u30 Eucharistieviering  en nadien avondmaal met  ontmoeting  tussen de jongeren van Cenacolo, de priesters die op de uitnodiging zijn ingegaan en parochianen.

20u30: zo’n 8 à 900 personen dagen op en de avond begint met de getuigenis van een priester van het St. Antonius klooster in Brussel die jaren te kampen had met gelijkaardige problemen als onze jongeren in Cenacolo. Hij legt uit hoe hij dankzij God een levensweg heeft gevonden; hij zegt ook dat het hart van elke mens enkel en alleen gevuld kan worden door de liefde van God. 

Vervolgens zijn er 2 getuigenissen van Cenacolo en nadien hebben we een gebedsmoment dat geleid wordt door Pater Daniel Marie, samen met jongens van Cenacolo en pater Edouard. Tijdens dit bijzondere moment vragen ze aan de Heilige Geest om alle mensen te verlossen van hun verslavingen, hun problemen, hen te bevrijden van hun lijdensweg.

De jongens van Cenacolo zorgen voor animatie via muziek met liederen van de Gemeenschap, in het italiaans, begeleid door hun gitaar, en in de Kerk ademt men echt een sfeer van stilte en gebed.

3 oktober: De jongens gaan opnieuw getuigen in een school in Brussel; ditmaal bij laatstejaarsstudenten van het Middelbaar Onderwijs.

In de namiddag komt Franco (verantwoordelijke van het grote jongenshuis in Lourdes, Frankrijk) aan voor een interview met radio RCF (Radio Catholique Française): het interview duurt 12 minuten en ik als ouder en lid van de oudergroep in Antwerpen ben erbij aanwezig. Het zal te horen zijn op de radio op 29 en 30 oktober eerstkomend, om 13u15.

Ook hier worden we gevraagd om terug te komen. Het is een heel boeiende ervaring voor me. Het heeft me geleerd dat het enorm belangrijk is dat we openhartig praten over de problematiek van verslavingen in plaats van te zwijgen, omdat we bang en angstig zijn wat andere mensen zullen denken als ze horen dat we met deze problematiek geconfronteerd worden in ons gezin. We zijn duidelijk niet de enigen! Zoveel mensen hebben nood aan hulp, maar denken dat ze « alleen » zijn, voelen zich beschaamd en houden het verborgen voor de buitenwereld: twee heel belangrijke punten waar extra aandacht moet aan besteed worden.

In de namiddag vertrekken onze jongens richting Franstalige Katholieke Universiteit van Louvain-la-Neuve. Ze gaan er op bezoek bij studenten, op hun kot; het zijn jongeren van de parochie van St. François d’Assise. 

We vieren de Mis om 18u30 en eten samen met alle studenten het avondmaal in de parochie; en ‘s avonds zijn er getuigenissen in het auditorium.

In het auditorium beantwoordt Franco heel veel vragen over hoe de jongens geholpen worden ter plekke: zijn er dokters, psychologen, geneesmiddelen? En wat nadat de jongeren de Gemeenschap hebben verlaten? Huiswaarts keren...



Er is geen hulp van buitenaf, als de jongens aankomen in de Gemeenschap. Hulp komt vanuit gebed, aanbidding, ware vriendschap en liefde via de engelbewaarder, de jongen die de nieuw aangekomene de eerste periode 24/24u bijstaat. Bij de meisjes die op weg gaan in de Gemeenschap Cenacolo is de engelbewaarder een ander meisje van het huis waar ze hun weg beginnen.

Dat zorgt allemaal voor " genezing"  bij diegene die zich enorm vuil, leeg en een slechte persoon voelt en zelfs niet meer kon geloven dai iemand hem nog kan liefhebben.

De Gemeenschap zoekt wel hulp bij dokters om te zien of de jongen in de Gemeenschap kan starten zonder geneesmiddelen, want geen enkele jongen doet zijn intrede als hij nog medicijnen gebruikt. 

Ivm wat na de Gemeenschap voor de ex-en, heeft Franco gezegd dat de Gemeenschap zoekt naar een "tussen"oplossing; bv. een andere gemeenschap waar ze reeds meer vrijheid hebben vooraleer ze opnieuw 100% zelfstandig door het leven zullen gaan. Hij heeft ook gezegd dat ouders uit de Oudergroepen - zowel in Italië, als bij ons - nadenken over die stap naar de buitenwereld/zakenwereld, omdat ze zien hoe moeilijk het kan zijn om terug te komen na soms 3 of 5 jaar gemeenschapsleven: integratie in de maatschappij en/of een job vinden.

Het werd een boeiende avond.

4 oktober: gedurende de hele dag  worden er getuigenissen gegeven in 2 scholen.
In de vooravond is het Heilig Sacrament nog steeds uitgestald; een kleine “pauze” met de Eucharistieviering, die voorgegaan wordt door priester Edouard Marot en verschillende van de “gast”-priesters en door heel wat parochianen en vrienden van Cenacolo en leden van onze Oudergroep bijgewoond wordt.

Vervolgens worden we uitgenodigd voor de avondmaaltijd, een uitgebreid buffet met quiches, salades en broodjes... Deze maaltijd werd opnieuw met veel liefde en gratuÏt bereid door parochianen, waarvoor onze oprechte dank! Het wordt een echt warm ontmoetingsmoment tussen de jongens van Cenacolo (uit Hondeghem) enerzijds, en anderzijds ook met de priesters die op de oproep om deel te nemen aan deze bijzondere avond zijn ingegaan, de equipe van de parochie en de familie en vrienden van de jongeren van Cenacolo. Tijdens de maaltijd wordt ook het verloop van het avondprogramma nogmaals doorlopen, zodat alles vlot mag verlopen.

Om 20.30 start onze tweede grote avondbijeenkomst; deze gaat opnieuw door in de grote kerk van onze parochie. Nadat alle aanwezigen verwelkomd zijn door pater Edouard, en 1 van de jongens uitleg geeft over de Dans van de Maskers, brengen onze jongens deze aangrijpende dans voor alle aanwezigen… ze laten zien welke weg ze afleggen in de Gemeenschap; van het duister naar het Licht. Vervolgens brengen 3 van hen een heel aangrijpende getuigenis. De grote ruimte is gevuld met zo’n 650 jongeren en volwassenen, maar je kan een speld horen vallen: iedereen is één en al aandacht!

 

 

Tijdens deze avond zijn er ook een 10-tal priesters aanwezig; ze stellen zich ter beschikking om de biecht af te nemen; ze nemen verspreid over de grote ruimte plaats… en terwijl het Heilig Sacrament van Jezus uitgestald staat, en dit moment van Aanbidding begeleid wordt door onze jongens, met liederen van Cenacolo, is er gelegenheid tot biecht. 
Nadien is er nog zo’n 20 min Aanbidding, Jezus « wandelt » ook tussen de mensen, opdat allen zijn zegen en heling mogen ontvangen. Opnieuw een heel ontroerende avond!

5 oktober: Onze laatste dag sluiten we af met veel getuigenissen in de voormiddag en een gezamenlijke lunch in de parochie waarbij we de jongens bijzonder dank willen zeggen voor hun aanwezigheid, hun inzet, en we sluiten af met een moment waarop we bidden voor hen; we vertrouwen hen toe aan de Heilige Geest, aan Jezus en Maria.

In de namiddag vergezellen we hen om hun spullen op te halen bij de lieve dame waar ze gelogeerd hebben gedurende deze bijzondere missieweek. We bidden gezamenlijk nog een laatste rozenkrans en deze lieve dame biedt ons allen nog een 4-uurtje aan alvorens we huiswaarts keren!

 

 

Getuigenis Laurence: Ik heb het immense geluk gehad om alle getuigenissen te horen, zowel die van ‘s avonds in onze parochie en op de universiteit van Louvain-la-Neuve, als deze die gegeven werden op de verschillende scholen, want het was mijn taak om de jongens te vergezellen.

Het heeft me diep geraakt, en ik zou er graag nog iets over zeggen, delen wat me opviel bij de jongens:

 

-    Hun nederigheid wanneer ze in een klas of op een podium staan en iedereen naar hen kijkt als drugverslaafden en « arme » jongens.

-    De stilte in de klassen, de tranen in de ogen of de open monden van de studenten en de omhelzing of vriendschap soms tussen een student en een jongen van Cenacolo bij het einde van de bijeenkomst.

-    Hun nood om de waarheid te zeggen en de emoties van alle studenten/opvoeders/leerkrachten in de klassen bij het durven zeggen/horen van deze waarheid.

-    De gigantische dankbaarheid van onze jongens van de Gemeenschap Cenacolo omdat ze op 1 week tijd zo diep hebben kunnen duiken in hun levensverhaal en God hen bij elke getuigenis nieuwe dingen liet zien. Ook al ging dit alles met veel en diepe emoties gepaard, alsook de vermoeidheid op het einde van de week.

-    Er was altijd een groot respect en liefde onder de jongens van Cenacolo, al horen ze eenzelfde getuigenis voor de 10e keer , of al vergist een jongen zich of legt hij iets helemaal verkeerd uit.

-    Hun enorme vreugde te voelen dat heel de parochie dag en nacht voor hen aan het bidden was en ze op zo’n vriendelijke manier onthaald werden.

-    De aanwezigheid van Pater Edouard die ze soms apart heeft genomen om ze te motiveren/te helpen via de verschillende sacramenten waaronder de Aanbidding en de biechtgelegenheid.

Na het mogen meemaken van deze bijzondere week met al die diepgaande getuigenissen, besef ik hoe arm maar gelukkig ik ben en hoe enkel God mij het Leven geeft. De getuigenissen van deze jongens geven mij de zekerheid dat ook ik veel meer moet durven getuigen over alle acties van God in mijn leven, in mijn huwelijk en familie. Wat ben ik dankbaar dat we zoveel mensen, jong en oud, de gelegenheid hebben mogen geven om de Gemeenschap Cenacolo te leren kennen; hen moed mochten geven dat er altijd hoop is, dat niemand in het duisternis moet blijven zitten… maar ook dat het heel belangrijk is dat we er openlijk over praten, hulp aanbieden; en samen tot Maria bidden, ons aller moeder, opdat Zij ieder van ons, en allen die in nood zitten, mag vergezellen!


Lieve Moeder Maria, Moeder van de families, bidt voor ons!

Laurence