 |
Ouderbijeenkomst! |
|
|
Merksem, 18 november 2017
Dag iedereen, ondanks dat we niet zo talrijk waren op onze laatste ouderbijeenkomst, werd het toch een bijzonder mooie dag, een dag waarin we lief en leed hebben gedeeld met elkaar, “gevoed” werden door het Woord van God tijdens de eucharistieviering, door het diepgaande onderricht van Don Stefano, tijdens het Rozenkransgebed en een moment van Aanbidding. Het was een ingetogen dag!
Zoals gewoonlijk werden we hartelijk ontvangen: de koffie, thee en een versnapering, alles was mooi klaargezet door enkele vrijwilligers, die dit telkens vol liefde en aandacht verzorgen! Dankjewel allemaal!
Na het inoefenen van het lied “Nulla e impossibile” startten we met de eucharistieviering, voorgeleid door Pater Sylvain. Eerste lezing boek der Spreuken (Spr 31, 10-13,19-20,30-31), tweede lezing Paulus (1 Tes. 5,1-6) en Evangelie (Mt. 25,14-30) – parabel van de talenten. In zijn homilie legde Pater Sylvain uit dat je niet angstig moet zijn om je talenten te gebruiken, dat we niet moeten doen zoals de man uit de parabel, die uit angst het hem toevertrouwde talent in de grond verstopte.
Na de eucharistie volgde het onderricht van Don Stefano. Deze keer was het in het bijzonder gericht naar de ouders en werd ons uitgelegd dat we onszelf moeten kunnen verzoenen met ons kind-zijn en met wat we meegemaakt hebben als kind. Anders worden sommige problemen telkens weer overgedragen van generatie op generatie. Onze ontmoeting met de Barmhartigheid van God verbreekt deze ketting. Het gehele onderricht en de vragen waarover we nadien in kleine groepjes mochten delen, vind je onderaan het verslag.
Vervolgens was het alweer tijd voor het middagmaal. Sabine had voor een heerlijke pompoensoep gezorgd! Dankjewel Sabine, want telkens weer worden we zo door jou verwend! We deelden broederlijk en zuster al het meegebrachte voedsel en na de maaltijd werd alle “providentie” voor de jongens van Hondeghem verzameld, zodat dit na de bijeenkomst naar hen gebracht kon worden.
De namiddag werd ingezet met de Rozenkans, ditmaal in onze kapel gebeden. Eerst namen we een tiental minuten de tijd om in stilte het Heilig Sacrament te aanbidden: dit gaf echt een meerwaarde aan onze bijeenkomst!
Na de rozenkrans werd lief en leed van de voorbije maand gedeeld. Ditmaal werden we opgesplitst in 3 groepjes: de ouders, de ex-jongeren en een primeur: een groepje van enkel “ladies”; “dat was heel bijzonder en beviel ons erg”, zo getuigden de meisjes nadien! Lars had ook een gesprek met enkele jongeren die nogmaals op weg willen gaan in de Gemeenschap.
Ondanks de kleine groep was dit een ingetogen dag, met ruimte voor gebed en het delen van ervaringen, en het opladen van de religieuze batterijen.
De volgende bijeenkomst zal pas in januari zijn. Op 16 december komen we bijeen in Hondeghem om met de jongens van het huis het Kerstfeest te vieren. In de voormiddag zijn we allen uitgenodigd op de huwelijksplechtigheid van Christina en Pascal, in Gistel. (zie agenda homepage site)
Op zondag 3 december start de Advent, de voorbereidingstijd naar Kerstmis toe. Op de site zullen jullie elke dag een meditatie vinden alsook een kleine opdracht. De hele kalender is heel eenvoudig maar kleurrijk opgebouwd.. we hopen dat het jullie mag helpen om naar Kerstmis toe te groeien, met een hart dat uitkijkt naar de komst van het Kindje Jezus!
Verder toch even vermelden dat in de komende periode er niet zoveel artikelen zullen bijkomen op de site daar ikzelf langdurig afwezig zal zijn door mijn verblijf in Peru, op de Missiepost van Villa el Salvador, bij mijn lieve dochter, zr. Anna, en alle andere zusters, tantes, kindjes, buren en andere lieve vrijwilligers van de parochie aldaar. Samen met Greet, één van onze moeders, zal ik er Kerst vieren. Maar ook de maand januari maak ik ginder door… dat wordt een hele belevenis. Ik zal mijn dagboek goed bijhouden, en ook zullen er veel foto’s gemaakt worden.. Bij thuiskomst bereiden we opnieuw een mooi verslag voor, live (in de groep) en voor de site… Nu al dank voor alle giften die toegekomen zijn; wat zullen ze blij zijn in Peru! Dankzij onze steun zullen weer kleine en grote mirakels tot stand kunnen komen.
In februari zien wij elkander dan weer terug! Ondertussen wens ik jullie allen een gezegende tijd toe! En een mooie bijeenkomst in januari! Dank om foto’s en notities te maken en door te sturen op gekende mailadres, ook het onderricht. Dan kan ik er alsnog een mooi verslag van maken...
Tot de volgende keer!
onderricht: de verzoening met ons zoon/dochter-zijn: deel 1
De eerste barmhartigheid die we nodig hebben, is in de eerste plaats die met onszelf, we moeten ons verzoenen met onszelf en ons leven, ons kind-zijn, ons kind-zijn-van...
Als we jullie vragen “en jij, wie ben jij?”, stellen jullie jezelf altijd voor als “de mama van” of “de papa van”..
Klopt natuurlijk, maar we worden niet als moeder of vader geboren uiteraard, we worden allemaal als kinderen geboren, als zonen en dochters van het leven, van een vader en een moeder, gekend of niet gekend, zonen en dochters van God, die we vandaag ontmoet hebben dankzij Moeder Elvira.
Ik zeg jullie dit omdat we ons kind-zijn terug gezond moeten maken, de wortels van ons leven terug gezond moeten maken.
Veel problemen die we tegenkomen in het leven, hetzij persoonlijke, hetzij relationele of met de opvoeding van de kinderen, ontstaan precies dààr, aan de wortels van ons leven.
In het kind-zijn van dié bepaalde ouders, dié specifieke familiale of sociale context.
Om vooruit te kunnen, moeten we soms even achteruit gaan.
Moeder Elvira begeleidde de jongeren tijdens de Aanbidding ook zo. Ze liet ons het verloop van het leven terug achterstevoren doen. Ze vroeg aan Jezus om ons te doen terugkeren in de schoot van onze moeder en ons bij de hand te nemen. Toen was je nog niet ”echtgenoot van” of “mama van “. Jij was jij, kind van God, van de Heilige Geest en van die 2 arme mensenkinderen, je papa en mama. Misschien wilden ze je, misschien niet, misschien ben je per toeval geboren, of uit liefde, of per ongeluk, wat heeft het voor belang, je bent geboren!
Zij liet ons dat parcours in aanbidding afleggen om het leven te kunen genezen.
We zijn allemaal vruchten van een boom, een familiale boom, die verlost moet worden, genezen moet worden door de Heer. We hebben allemaal een hele erfenis, niet die van het geld, maar een innerlijke erfenis. We zijn allen zonen en dochters en veel kwetsuren zijn begonnen in relaties met de ouders.
Als ik naar jullie kinderen luister, vertrekken ze nooit vanaf hun 15/16 jaar, toen ze hun eerste stommiteiten deden, maar altijd vanaf hun kindertijd, al-tijd!
En ook jullie zijn kind geweest... ook jullie kwetsuren zijn daar begonnen.
Elkeen draagt zijn bagage. Als je terugkijkt naar je jeugd, zijn er mooie herinneringen, maar er kunnen ook kwetsuren zijn, veel pijn, die het leven zèlf geraakt heeft.
Wat zijn die kwetsuren? Wat zijn de gevolgen als we opgroeien? Wat is er gebeurd met jullie kinderen, maar ook met jullie zelf als jullie kind waren?
Als de kwetsuren niet rimarginate worden, gebeurt met ons innerlijk hetzelfde als met een gekwetst lichaam….als de kwetsuren niet verzorgd, ontsmet, of soms zelfs genaaid worden, genezen ze niet!
Integendeel, ze ontsteken en verrotten! Hoe langer het duurt, hoe meer de wonde heel het lichaam aantast…niet alleen je vinger doet dan pijn, maar de ontsteking van die vinger doet heel het lichaam pijnlijk worden.
Ik zeg dit niet om jullie schuldgevoelens te bezorgen, maar om samen een weg van genezing af te kunnen leggen.
Als jullie kinderen de pijn van hun kinderjaren vertellen, zeg ik altijd “ook jouw mama en papa zijn een gekwetst kind geweest. Wat wisten zij ervan? Zij hebben niet het geluk gehad om de Gemeenschap te ontmoeten, te genezen, te herbeginnen. Zij hebben de pijn misschien onderdrukt om vooruit te kunnen, met de tanden op elkaar, lijdend. Vergeef het hen!”
Het is belangrijk dat jullie begrijpen dat we nood hebben aan genezing, ook om jullie kinderen te begrijpen, want sommige kinderen met diepe kwetsuren, ontdekken dit pas nadat ze al menig jaren op weg gaan met de Gemeenschap; ze hebben er niet direct zicht op…..
Terwijl ze op weg zijn, dringt het licht van God stilaan binnen en ver-licht hun kwetsuren.
God is goed en barmhartig, Hij komt je leven niet binnen als een bulldozer of een inbreker die alles openbreekt, maar ‘op het puntje van zijn hart!’
Hij weet dat de diepste en intiemste kamer van je leven delicaat is, kwetsbaar...
Hij komt niet om kwaad te doen, Hij komt om goed te doen.
Hij trekt misschien eerst een kleine lade open en helpt je om ze te ordenen, dan een schuif in de kast en helpt je om deze te ordenen, enzovoort. Het is een weg van Licht, Zijn Licht dat stilaan binnendringt in je hart. Hij laat je de dingen stap voor stap zien, alleen die dingen waarvan je bekwaam bent het gewicht te dragen. Misschien heb je de pijn altijd al onderhuids gevoeld, maar zag je hem niet echt, maar dan zie je het toch en lijd je, maar word je ook robuuster, je gaat er niet meer door onderdoor, je kan het aanvaarden en toevertrouwen aan de Heer.
Als je het ziet, aanvaard je het misschien met schaamte of pijn, maar je wéét nu aan wie je de pijn kan geven, je draagt ze niet meer op je eigen schouders.
De Heer komt ons in Zijn Barmhartigheid tegemoet, precies dààr waar we gekwetst zijn.
Dus voor jullie is het belangrijk niet alleen te blijven bij “echtgenote van” of “moeder van”, maar terug te gaan naar de eigen kindertijd, naar jullie mama en papa, waar jullie geboren zijn, geleefd hebben, een opvoeding gekregen hebben met gaven, maar ook met kwetsuren.
MENSEN MET KWETSUREN DIE ZELF NIET GENEZEN ZIJN, KWETSEN ANDEREN!!
Zo is dat, het is een mysterie, maar het is zo!
Je wil het niet en toch doe je het, er ontploft iets vanbinnen zonder dat je het kan controleren. Soms veroorzaak je dezelfde kwetsuren als die je ondergaan hebt, soms niet. Daarom moet een gekwetst persoon genezen….anders ontplof je bij de kleinste gebeurtenis die lijkt op de oorspronkelijke kwetsuur, maar de persoon die je heeft doen ontploffen, weet niet wat er gaande is! Vaak weet je zelf niet eens waarom je ontplofte…dàt is de kwetsuur die niet genezen is!
Zo brengt de kwetsuur een ketting van gevolgen voort, van kwetsuren die kwetsen…het wordt een vermenigvuldiging van kwetsuren.
Maar als Gods Barmhartigheid in de kwetsuren binnenkomt, breekt de ketting en genezen de kwetsuren, het is alsof er een ander getijde aanbreekt, daar waar eerst vloed was, is nu eb en de eb is zoet…..brengt sereniteit en vrede mee, niet alleen voor de gekwetste persoon, maar ook voor de personen die bij de kwetsuur betrokken waren. Het is een zegen die veel verder reikt dan jou alleen, dan jij die de barmhartigheid ontvangt.
Het is een golf van zegeningen, van Licht.
De kracht van Gods Barmhartigheid raakt via jou veel andere harten die ook deel uitmaakten van die ketting!
In deze tijd van de advent, zullen jullie op een bepaald moment de genealogie horen: Abraham verwekte Isaac, Isaac verwekte Jakob en zo de hele rij af tot we bij Jozef en Maria komen en eindelijk Jezus geboren wordt.
In die hele rij zitten namen van Heiligen en van prostituten, het is de genealogie van Jezus, zoon van God. Ook Hij heeft een menselijke wortel aan de basis van zijn geschiedenis.
Ook bij ons is het zo: sommigen hebben ons welzijn overgedragen, sommigen kwetsuren, maar Jezus is geboren!!!!! De barmhartigheid is geïncarneerd!!!!!!!!
Die hele geschiedenis die een samenraapsel leek van allerlei mensen en gezichten zonder zin, wordt de weg die naar Jezus leidt.
De mensen voor mij zijn niet langer alleen maar mensen die mij gekwetst of vernederd hebben of me beschaamd lieten zijn over mezelf, maar een weg van Jezus; precies in de geschiedenis van al die mensen wordt Jezus geboren. De ontmoeting met de Gemeenschap moet in de eerste plaats dit zijn voor jullie: de ontmoeting van jullie persoonlijk leven met de barmhartigheid van God, zodat de ketting doorbroken wordt, zodat de kwetsuren zich niet herhalen , zoals bijvoorbeeld bij een dochter van een alcoholverslaafde vader die dan later een alcoholverslaafde man trouwt.
Dat jullie, als kind van God, het leven kunnen her-bekijken, het leven van binnen en rondom, zodat jullie de waarheid van het leven kunnen ontmoeten en niet van de regen in de drop moeten vallen, maar in de armen van de barmhartigheid van God.
Dat de kwetsuren precies een ervaring kunnen worden van Gods barmhartigheid.
REFLECTIE
1 Wat raakte me in deze tekst van Don Stefano?
2 Herken ik bij mezelf de nood aan genezing?
3 Zo ja, wat doe ik in mijn dagelijks leven om dit mogelijk te maken?
4 Herken ik God als een God die met zijn barmhartigheid de kwetsuren tegemoetkomt?
Heb ik hier ervaring mee? Kan ik deze ervaring met anderen delen?
|
|
|
|
