Families in moeilijkheden |
 |
 |
"Vanaf de eerste dag Moeder Elvira |
 |
EEN KRUIS WORDT EEN KANS TOT BEKERING
Het kruis van een kind dat zichzelf verloor in een leven met foute keuzes brengt dikwijls veel lijden in de familie, maar dat Kruis, door de Genade van de Barmhartigheid van de Heer, wordt voor vele ouders een kans en mogelijkheid van bekering, van een oprechte verandering, van een diepe overweging over de echte zin van het leven. Moeder Elvira realiseerde zich, luisterend naar de verhalen vol lijden van de vele opgevangen jongeren, dat de onrust, het onbehagen, welke tot uiting kwam tijdens hun jeugd, in werkelijkheid reeds aanwezig was vòòr de drugs, vòòr de alcohol.
In vele jongeren is er een duidelijk besef dat de oorsprong van dit lijden begon in hun kindertijd: door de verwonde ouder-kind-relatie ontstond een scheur van waaruit een "kiem" van wantrouwen ontsproot, ten opzichte van vader en moeder, ten opzichte van het geschenk van het eigen leven. Het opende een leegte van eenzaamheid, die zich nadien vulde met woede, met een verpletterende bitterheid. Daarna werd deze weggeborgen, "verstopt" maar nooit genezen. Deze innerlijk bloedende wonde werd de open deur voor het kwade dat er binnendrong en die het leven zelf heel diep kwetste.
Vanuit de kennis van dit familiaal lijden ontstond, kort na het ontstaan van de Gemeenschap, de weg voor de families: zo ontstonden de Oudergroepen, die vandaag verspreid zijn in verschillende landen van de wereld. Op die manier zijn dus ook de families van de jongeren opgenomen in de "schoot" van het Gemeenschapsleven en zijn ze betrokken op een weg van bekering, parallel lopend aan die van de kinderen.
DE WEG VAN DE OUDERS
Overal waar de Gemeenschap tot stand komt in een nieuw land ontstaat er, als een noodzakelijk gevolg, “de weg van de ouders”, met gesprekken, regelmatige gebedsbijeenkomsten, onderricht en onderlinge hulp, alsook de uitnodiging om deel te nemen aan een pelgrimstocht voor de ouders in het buitenland…
De Gemeenschap betrekt de familie en steunt haar in een moment van lijden, van kwelling en pijn, van vermoeidheid, van wanhoop. Zij steunt de familie maar vervangt ze niet. De band tussen ouders en kinderen, daar waar ze nog aanwezig is, moet weer gezond gemaakt worden, genezen en bevrijd worden van de pijn. De familiare banden blijven van fundamenteel belang en beïnvloeden, ten goede of ten kwade, de weg van de kinderen.
Daarom besteedt de Gemeenschap tijd en energie aan de families, opdat het leven van de kinderen totaal "omarmd" zou zijn door het goede: aan de ene kant de uitgestoken hand van de Gemeenschap en aan de andere kant die van de familie die de hoop heeft teruggevonden.
De aan de jongeren aangeboden levensstijl in hun op weg gaan in de gemeenschap is dezelfde die aan de ouders wordt aangeboden langsheen de groepen: op die wijze bewandelen ouders en kinderen dezelfde weg en dit heeft hen de kans tot een nieuwe en waarachtige ontmoeting.
Moeder Elvira gebruikt dikwijls volgende uitdrukking: "Bekeerde ouders, geredde kinderen".
Meerdere keren ontvangen de jongeren kracht als ze de veranderingen zien in hun families! Ze voelen zich niet zozeer verlaten, "gedumpt", maar bemind en begeleid, en dit bemoedigt hen enorm. Op dezelfde manier gebeurt het regelmatig dat ouders kracht ontvangen vanuit de grote verandering die ze zien in de harten en het gedrag, de houding van hun kinderen!
Nadat in het verleden de ene oorzaak was van het lijden van de andere, is vandaag, in het heden, de verandering van de ene zegen en kracht geworden tot bekering voor de andere.